بررسی اثر مکمل یاری سلنیوم در هموستاز گلوکز و پروفایل لیپیدی زنان مبتلا به سندرم متابولیک: کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور، کنترل شده با دارونما

سندرم متابولیک مجموعه ای از اختلالات شامل چاقی شکمی، عدم تحمل گلوکز، پرفشاری خون، بالا بودن تری گلیسرید (Triglyceride یا TG) و پایین بودن High-density lipoprotein-cholesterol (HDL-c) می باشد که خطر ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی و دیابت نوع 2 را افزایش می دهد. به تازگی مشخص شده است که سلنیوم می تواند در متابولیسم کربوهیدرات و چربی ها موثر باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر مکمل یاری سلنیوم در هموستاز گلوکز و پروفایل لیپیدی زنان مبتلا به سندرم متابولیک انجام شد.

روش ها:

 این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور بود و بر روی 70 نفر از زنان مبتلا به سندرم متابولیک در گروه سنی 20 تا 49 سال انجام گرفت. شرکت کنندگان به شکل تصادفی به دو گروه دریافت کننده سلنیوم و دارونما (هر گروه 35 نفر) تقسیم شدند و به مدت 8 هفته، روزانه 200 میکروگرم مکمل سلنیوم یا دارونما دریافت نمودند. نمونه خون ناشتا در ابتدای تحقیق و 8 هفته بعد از مکمل یاری جهت بررسی میزان قند خون ناشتا (Fasting blood sugar یا FBS)، انسولین ناشتا و لیپیدهای سرم گرفته شد.

یافته ها:

 پس از 8 هفته مداخله در دو گروه شرکت کننده، تفاوت معنی داری در هیچ یک از متغیرهای مورد بررسی شامل FBS، انسولین، شاخص مقاومت انسولین (Homeostasis model of assessment-insulin resistance یا HOMA-IR)، شاخص حساسیت انسولین (Quantitative insulin sensitivity check index یا QUICKI)، TG، کلسترول توتال (Total cholesterol یا TC)، HDL-c و Low density lipoprotein-cholesterol (LDL-c) مشاهده نگردید.

نتیجه گیری: 

مکمل یاری 200 میکروگرم سلنیوم به مدت 8 هفته، تاثیری بر شاخص های هموستاز گلوکز و پروفایل لیپیدی شرکت کنندگان مبتلا به سندرم متابولیک ندارد.