بررسی کیفیت قرائت همزه در قرائات منسوب به اهل بیت (ع)

 قرایات قرآنی یکی از ابواب لازم جهت فهم و پژوهش در قرآن است. قرایات منسوب به اهل بیت (ع)، به جهت انتساب آن به پیشوایان مذهب شیعه حداقل برای پیروان این مذهب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این قرایات از گونه های مختلفی برخوردار است. ازجمله آن ها قرایت همزه با تسهیل و یا تخفیف است. برخی گزارش های تاریخی و اصول زبان شناسی در قالب تاییدکننده این شیوه از قرایت همزه و گروهی دیگر در قامت یک چالش در صحت و یا استحسان آن مطرح است. وجود روایاتی دال بر تایید این قرایت، نزول قرآن بدون نبره در لهجه قریش و موافقت این شیوه از قرایت با رسم مصحف و ثقیل بودن تلفظ همزه با نبره ازجمله مویدات است. فقدان سند و حتی وجود اضطراب در متن برخی روایات، مخدوش بودن ادعای انحصار نزول قرآن به زبان قریش بر اساس روایات معارض و فرمان خلیفه سوم در نگارش مصحف بر اساس لهجه قریش این تاییدات را به چالش کشیده است. اطمینان تقریبی به قرایت قریش بر اساس تسهیل و هم چنین ثقیل بودن تلفظ همراه با تحقیق برای همزه و عدم تغییر معنا و کمک به سلاست قرایت، موجب شده است که برخی این شیوه از قرایت را نیکوتر بدانند. پژوهش حاضر با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و با روشی توصیفی تحلیلی و رویکردی انتقادی مویدات و چالش های قرایت همزه منطبق بر منقولات منتسب به اهل بیت (ع) را مورد بررسی قرار داده است.