بررسی «قرائات» در تفسیر «غرائب القرآن و رغائب الفرقان»

قرایت قرآن به عنوان نقطه آغاز بهره مندی از سرچشمه وحی و راه گشای شفا و سیرابی تشنگان معرفت، یکی از مهم ترین مسایل علوم و فنون قرآنی به شمار می رود. امری که از همان آغاز، از سوی جبرییل به پیامبر اکرم (ص) منتقل گشت و به عنوان یکی از ماموریت های رسول خدا (ص) درباره معجزه خاتم جلوه نمود و سرانجام با درنوردیدن ادوار مختلف و همگرایی مراحل گوناگون به نقطه کمال خود نزدیک شد و به صورت علمی مستقل و یکی از عرصه های گسترده مطالعات و تحقیقات قرآنی درآمد. پژوهش حاضر با عنایت بر جایگاه سترگ این دانش، با بررسی تفسیر اجتهادی اشاری «غرایب القرآن و رغایب الفرقان» و تحلیل عنوان مستقل «القرایات» در سراسر آن، دریافت که این اثر ارزشمند به سبب توانایی تفسیری و پیشینه ادبی مولف در این عرصه متمایز بوده و از گذر بررسی قرایات دهگانه و گاه قرایات شاذ و نقد و بررسی آن از یک سو به ارایه داوری های ارزشمند در این فن پرداخته و از سوی دیگر با پیوند مفهوم و معنا با کیفیت قرایات، آیینه ای روشن در جهت نمایاندن غنای معنایی و اعجاز لفظی و محتوایی قرآن کریم است.