اثربخشی درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی بر وابستگی به اینترنت و راهبردهای ناسازگار شناختی تنظیم هیجان در دانش آموزان مبتلا به اعتیاد اینترنتی

اعتیاد اینترنتی یکی از بزرگ ترین مشکلات جوامع بشری است. اهدف از این مطالعه بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر کار آمدی هیجانی بر کاهش وابستگی به اینترنت و راهبردهای ناسازگار شناختی تنظیم هیجان در دانش آموزان مبتلا به اعتیاد اینترنتی بود.

این پژوهش نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مبتلا به اعتیاد اینترنتی هنرستان های دولتی شهر تبریز در سال تحصیلی99-1398 بود. برای به دست آوردن نمونه از میان نواحی پنج گانه آموزش و پرورش شهر تبریز، یک ناحیه و سپس یک هنرستان پسرانه به صورت تصادفی انتخاب شد و در ادامه دانش آموزان دارای ملاک های ورود به پژوهش با روش غربال گری انتخاب و از میان آنان تعداد 40 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در گروه های 20 نفره در 2 گروه آزمایشی و گواه به شیوه تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایشی در طی هشت هفته درمان مبتنی بر کار آمدی هیجانی دریافت کرد و در این مدت گروه گواه هیچ نوع مداخله ای دریافت نکرد. برای گردآوری داده ها از آزمون تشخیصی 20 گویه ای اعتیاد به اینترنت یانگ و پرسش نامه تنظیم شناختی هیحان استفاده شد. داده های گرد آوری شده با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

تحلیل داده های به دست آمده از مقایسه پس آزمون دو گروه نشان داد که نمرات وابستگی به اینترنت و راهبردهای ناسازگار شناختی تنظیم هیجان در گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری دارند (01/0=P).

نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر کار آمدی هیجانی موجب کاهش علایم وابستگی به اینترنت و راهبردهای ناسازگار شناختی تنظیم هیجان در دانش آموزان مبتلا به اعتیاد اینترنتی می شود.