اثرات فشار روانی بر اهمالکاری تحصیلی از طریق میانجی گری انگیزش تحصیلی و اعتیاد به اینترنت

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر علی فشار روانی بر اهمالکاری تحصیلی از طریق میانجی گری انگیزش تحصیلی و اعتیاد به اینترنت بود.

پژوهش حاضر یک پژوهش همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر اهواز که مشتمل بر 3995 نفر بودند که از این میان350 نفر با شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه فشار روانی لاویبوند و لاویبوند (1995)، پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سواری (1390)، پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (1981) و پرسشنامه اعتیاد به اینترنت سواری (1391) بودند. جهت تجزیه و تحلیل فرضیه ها و بررسی روابط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.

نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان می دهد که بین استرس  با اهمالکاری تحصیلی و اعتیاد به اینترنت، انگیزش تحصیلی با اهمالکاری تحصیلی رابطه معنی دار وجود دارد و بین استرس، اضطراب و افسردگی با انگیزش تحصیلی، اضطراب و افسردگی با اعتیاد به اینترنت رابطه معنی داری وجود ندارد.

نتایج ضریب مسیر نشان داد که انگیزش تحصیلی، میانجی گر رابطه اضطراب استرس و افسردگی بر اهمالکاری تحصیلی نمی باشد. همچنین اعتیاد به اینترنت، میانجی گر رابطه استرس و افسردگی بر اهمال کاری تحصیلی می باشد، اما اعتیاد به اینترنت، میانجی گر رابطه اضطراب و اهمال کاری تحصیلی نمی باشد.