بررسی کیفیت پس از برداشت میوه سه نوع تمشک سیاه در بسته بندی زیست تخریب پذیر و زیست‎ تخریب ناپذیر

فسادپذیری و ماندگاری کوتاه میوه های تمشک مهم ترین عامل محدود کننده پس از برداشت می باشد. در این پژوهش سه نوع میوه تمشک سیاه (بهاره، تابستانه و پاییزه) با سه زمان نگهداری (صفر، 3 و 8 روز) در دو ظرف (زیست تخریب پذیر و زیست تخریب ناپذیر) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 3 تکرار در دمای 4 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 85% ارزیابی شد. نتیجه ها نشان داد با افزایش زمان نگهداری از کیفیت ظاهری میوه ها کاسته شد. میوه های بهاره نسبت به سایر میوه ها کاهش عطر و رنگ بیش تری داشتند. مقدار آنتوسیانین کل در میوه تابستانه از ابتدا (98/276 میلی گرم در 100گرم) تا انتهای آزمایش کاهش یافت(38/23 در ظرف زیست تخریب پذیر و 18/34 در ظرف زیست تخریب ناپذیر). میزان آنتوسیانین میوه بهاره (محصول دوم Rubus sanctus) و میوه پاییزه (محصول اول R. sanctus) در ظرف های مختلف نوسان داشت. مقدار فنول میوه های بهاره با افزایش زمان نگهداری در ظرف های زیست تخریب پذیر کاهش(31/58 میلی گرم در 100گرم) و در ظرف های زیست تخریب ناپذیر افزایش (32/62) یافت. این افزایش می تواند به دلیل اتلاف آب و افزایش غلظت شیره یاخته ای و کاهش ناشی از تجزیه باشد. نگهداری این میوه در ظرف های زیست تخریب ناپذیر نسبت به ظرف های زیست تخریب پذیر می تواند اثر منفی کمتری (17%) بر حفظ این ویژگی مهم داشته باشد.