کمی سازی ارتباط حد آستانه و لکه های زیستگاهی خرس قهوه ای (Ursus arctos) در منطقه سفیدکوه با استفاده از رهیافت سیمای سرزمین

حفظ زیستگاه اتصال یک هدف اصلی پروژه حفاظت به ویژه برای گوشت خوران بزرگ است. لکه های زیستگاهی پهنه های مطلوب با توزیع متفاوت در سیمای سرزمین هستند. این لکه ها با ابعاد و اندازه های مختلف دربرگیرنده بخش های با مطلوبیت بالا جهت حضور و استقرار می باشند. ازاین رو ارزیابی روند شناسایی و تغییرات این لکه ها برای گونه های مختلف حیات وحش تصویری صحیح و درست از وضعیت توزیع آن ها ارایه خواهد داد. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت توزیع لکه های زیستگاهی خرس قهوه ای (Ursus arctos) در مقیاس سیمای سرزمین منطقه سفیدکوه استان لرستان انجام گرفته است. در این راستا با استفاده از نقاط حضور گونه ابتدا مطلوبیت زیستگاه به روش آنتروپی بیشینه با استفاده از 10 تکرار محاسبه گردید. پس از تایید اجرای مدل با استفاده از AUC حد آستانه های مختلف خروجی لجستیکی بر روی نقشه پیوسته مطلوبیت زیستگاه اعمال شد. از متریک های Np ، PD، ED، LPI، LSI، SHDI و CONTAG برای ارزیابی پیوستگی استفاده شد. روند تغییرات متریک های مختلف نشان داد که با کاهش و افزایش مقدار حد آستانه اعمال شده بر روی نقشه پیوسته مطلوبیت مقادیر مربوط به سنجه های سیمای سرزمین تحت تاثیر قرار می گیرند. مقادیر بالای حد آستانه زیستگاه کلیدی را نمایش می دهد و مقادیر پایین حد آستانه دیدگاه خوش بینانه ای را از توزیع لکه های به دست خواهد داد. نتایج نشان داد که شناسایی حد آستانه مناسب به منظور تحلیل لکه های داغ مقدم بر تحلیل متریک های سیمای سرزمین است چراکه این حد آستانه تحت تاثیرهدف مطالعه، تعداد نقطه حضور، نوع مدل و شرایط گونه دارای مطلوبیت متفاوتی خواهد بود.