تاثیر غلظت های متفاوت نانو ذرات سلنیوم و روی بر فاکتورهای رشد، بازماندگی و ترکیبات شیمیایی لاشه میگوی پا سفید غربی پرورشی Litopenaeus vannamei

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر غلظت های متفاوت نانو ذرات سلنیوم و روی بر فاکتورهای رشد، بازماندگی و ترکیبات شیمیایی لاشه میگوی پا سفید غربی انجام شد. برای این منظور میگوها با میانگین وزنی 2/0±1/5گرم در 12 تانک فایبرگلاس (300 لیتری) با تراکم 25 عدد میگو توزیع و طی مدت 56 روز با غلظت های متفاوت نانو ذرات سلنیوم و روی در چهار تیمار و هر تیمار دارای 3 تکرار شامل: 0 (شاهد)، تیمار 1 (3/0 میلی گرم/کیلوگرم خوراک نانوذرات سلنیوم)، تیمار 2 (15/0 میلی گرم نانو سلنیوم+ 15 میلی گرم/ کیلوگرم خوراک نانو روی) و تیمار 3 (30 میلی گرم/ کیلوگرم خوراک نانو ذرات روی) غذادهی شدند. بر اساس این نتایج درصد افزایش وزن (BWI)، افزایش وزن بدن، میزان نرخ رشد ویژه (SGR) و ضریب تبدیل غذایی (FCR) در تیمار 2 (15/0 میلی گرم نانو سلنیوم+ 15 میلی گرم نانو روی) نسبت به گروه شاهد و تیمارهای 1 (3/0 میلی گرم نانوذرات سلنیوم) و 3 (30 میلی گرم نانو ذرات روی) اختلاف معنی داری داشت (05/0<p). همچنین اختلاف معنی داری در درصد بازماندگی بین تیمارهای 1 و 2 نسبت با تیمارهای شاهد و 3 مشاهده شد (05/0<p). بررسی آماری نشان داد که اختلاف معناداری در درصد پروتئین و چربی لاشه میان میگو پا سفید غربی تغذیه شده با جیره های حاوی سطوح مختلف نانو ذرات سلنیوم و روی با تیمار شاهد وجود دارد (05/0<p). در مجموع، تاثیر سطوح مختلف نانو ذرات سلنیوم و روی به ویژه در تیمار 2 بر شاخص های رشد و بازماندگی و ترکیبات شیمیایی لاشه میگوی پا سفید غربی کاملا مثبت و معنی دار ارزیابی شد.