تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم مغز بر اضطراب و شدت لکنت نوجوانان 51 تا 51 سال

از آنجا که اضطراب از جمله عوامل موثر در ابتالی افراد به لکنت به شمار میرود، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم مغز (stimulation current direct Transcranialیا tDCS)بر اضطراب و شدت لکنت نوجوانان دارای لکنت پرداخت.

این مطالعه به روش نیمه آزمایشی و با طرح پیشآزمون- با گروه شاهد همراه آزمون پس انجام شد ،. بدین منظور پس از اعمال معیارهای ورود و خروج، 03 نوجوان دارای لکنت به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. 51 آزمودنی، tDCS  با جریان 2 میلیآمپر به مدت 23 دقیقه  را بر دو طرف ناحیه گیجگاهی قدامی طی 53 جلسه دریافت نمودند. 51 آزمودنی دیگر  گروه شم  در جلسات با روند مشابه شرکت کردند، با این تفاوت که پس از احساس سوزش اولیه از سوی آنها، دستگاه خاموش شد. اضطراب و شدت لکنت قبل و پس از درمان مورد ارزیابی قرار گرفت.

تفاوت معنیداری بین دو گروه آزمایش و شاهد در اضطراب آزمودنیها وجود داشت (31/3 > P ،521/44 = F .)همچنین، در زمینه شدت لکنت، تفاوت معنیداری میان دو گروه آزمایش و شاهد مشاهده گردید (31/3 > P ،795/51 = F.)

بر اساس نتایج به دست آمده، افراد دارای لکنت تحت tDCS در مقایسه با گروه شاهد، کاهش چشمگیری را در میزان اضطراب و شدت لکنت نشان دادند. بنابراین، به نظر میرسد که tDCS بر دو طرف ناحیه گیجگاهی قدامی، میتواند در درمان اضطراب و شدت لکنت موثر واقع شود. با این وجود، برای اثبات نتایج نیاز به انجام تحقیقات مشابه دیگردر این زمینه احساس می گردد.