بررسی ارتقای راکتور بافل دار بی هوازی با تلفیق فرایند انعقاد الکتریکی برای تصفیه فاضلاب شهری

راکتور بافل دار بی هوازی (ABR) یکی از سامانه های تصفیه فاضلاب با هزینه پایین نسبت به‫روش هوازی است، اما محدودیت هایی مانند عدم تامین استاندارد خروجی مواد مغذی را دارد، لذا بایستی مورد مطالعه و توسعه قرار گیرد. هدف این تحقیق بررسی کارایی پایلوت 5 بخشی  ABRو ارتقای آن با فرایند انعقاد الکتریکی تلفیقی (در داخل راکتور) در شرایط میدانی برای تصفیه فاضلاب شهری بود.

این تحقیق در تصفیه خانه فاضلاب شهر خوی انجام شد. راکتور ABR به مدت 270 روز با زمان ماند هیدرولیکی 36، 24، 18 و 12ساعت و راکتور تلفیقی به مدت 40 روز با زمان ماند 18 ساعت به صورت پیوسته راهبری شد. تغذیه راکتورها به صورت درخط از فاضلاب ورودی به تصفیه خانه بود. از ورودی و خروجی سامانه ، نمونه برداری ترکیبی 24 ساعته به تعداد 225 بار انجام و پارامترهای TSS ,TKN ,TP ,COD ,BOD5 اندازه گیری شدند.

یافته ها:

 راه اندازی راکتور 105 روز به طول انجامید. کارایی ABR متداول با کاهش زمان ماند کاهش یافت و برای TSS، BOD5، و COD به ترتیب به 1/92، 4/87، و 6/83 درصد رسید. ABR راهبری شده در زمان ماند 18 ساعت تنها توانست استاندارد خروجی TSS را برآورده نماید و سایر پارامترها در خروجی از حد مجار فراتر بودند. تلفیق انعقاد الکتریکی راندمان فرایند ABR را بهبود بخشید به طوری که خروجی فرایند برای پارامترهایTSS ,TKN ,TP ,COD  و BOD5 در این شرایط راهبری به حد استاندارد رسید.

نتیجه گیری:

 ABR تلفیق شده با انعقاد الکتریکی سامانه ای مناسب برای تصفیه کارآمد فاضلاب شهری است و می تواند فاضلاب شهری را تا حد استانداردهای تخلیه تصفیه نماید.