تبیین فرایند تصمیم گیری حاکمیتی دفاع مقدس با رویکرد نظریه پردازی داده بنیاد

دفاع مقدس مانند عموم عرصه های حاکمیتی جامعه، آکنده از تصمیم گیری سیاستگذاران، بازیگران و گروه های ذینفع در سطح کلان کشور بوده است. کانون توجه پژوهش های مدیریتی دفاع مقدس تاکنون اغلب چگونگی مدیریت و تصمیم گیری در سطح  عملیات های نظامی بوده، اما پژوهش حاضر چگونگی گرفتن تصمیم های کلان (حاکمیتی) دفاع مقدس در سطح مقام های عالی رتبه کشوری و لشکری را موردنظر دارد و در این راستا در تلاش است تا به سوال هایی مانند «عوامل موثر بر تصمیم گیری سیاستمداران و فرماندهان دفاع مقدس چیست؟»، «بازیگران موثر در فرایند تصمیم گیری حاکمیتی دفاع مقدس کدامند؟» و «فرایند تصمیم گیری حاکمیتی دفاع مقدس دارای چه گام ها و مراحلی است؟» پاسخ دهد. این سوال ها در نهایت منجر به پاسخ به سوال اصلی پژوهش یعنی «تصمیم گیری حاکمیتی دفاع مقدس دارای چه ابعاد و مولفه هایی است؟» خواهند شد. به این منظور و با توجه به نبود سابقه نظری و پژوهشی مرتبط، استفاده از رویکرد کیفی و روش نظریه پردازی داده بنیاد مبتنی بر دیدگاه «استراوس و کوربین» در دستورکار تحقیق قرار گرفت. نتایج تحقیق به وسیله انجام مصاحبه با بازیگران حاکمیتی دفاع مقدس (بیبشتر با اعضای قرارگاه خاتم الانبیاء در دوران دفاع مقدس) و نیز انجام مطالعه مجزا درباره روند تصمیم گیری در مورد پذیرش قطعنامه 598 و نیز سایر اسناد مکتوب؛ منجر به شکل گیری 996 نکته کلیدی در قالب 142 مفهوم و نیز 43 مقوله انتزاعی گردید. مقوله های گفته شده سپس در قالب 6 بخش تعریف شده در پارادایم کدگذاری محوری تحقیق دسته بندی شدند. درنهایت گزاره های نظری پژوهش به وسیله انجام کدگذاری انتخابی در قالب 5 قضیه و 12 زیرقضیه نظری به دست آمد.