مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با و بدون شفقت ورزی بر نگرانی، نشخوار خشم و خودانتقاد گری بیماران دیابتی افسرده غیربالینی؛ یک کارآزمایی بالینی

با توجه به شیوع افسردگی در دیابت و اهمیت خود ارجاعی های منفی (نگرانی و نشخوار فکری) در شدت افسردگی، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با و بدون شفقت ورزی بر نگرانی، نشخوار خشم و خودانتقادگری در بیماران دیابتی افسرده غیر بالینی انجام شد.

پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی دارای دو گروه مداخله (گروه اول؛ درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بدون مداخله شفقت ورزی و گروه دوم؛ درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با شفقت ورزی) و یک گروه کنترل با پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری را کلیه بیماران دیابتی افسرده غیر بالینی در مراکز بهزیستی شهر مشهد در سه ماهه بهار 1399 تشکیل داد که با استفاده از نمونه گیری هدفمند، 33 نفر انتخاب و سپس تقسیم بیماران به سه گروه و گماردن مداخلات به صورت تصادفی سازی ساده (توالی و پنهان سازی تخصیص تصادفی) صورت گرفت. داده ها با پرسشنامه نشخوار خشم Sukhodolsky, Golub & Cromwell، نشخوار خودانتقادگری Smart, Peters, & Baer و نگرانی Pennsylvania جمع آوری و با تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS نسخه 25 تحلیل شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد در هر دو گروه مداخله، نمرات کسب شده نگرانی، نشخوار خشم و خودانتقادگری در دوره پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش یافت (001/0<p) و این تاثیر در طول زمان (پس تست و پیگیری) پایدار بوده است (05/0>p).

نتیجه گیری:

 درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به تنهایی به عنوان یک مداخله موثر، می تواند در مراکز درمانی در جهت کاهش پردازش های خود ارجاعی منفی (نگرانی و نشخوار) بیماران دیابتی با آسیب پذیری افسردگی به کار برده شود.