اثرات حفاظتی درمان همزمان با ویتامین C بر روی سمیت کلیوی ناشی از مصرف دفراسیروکس در رت

دفراسیروکس (اکسجید) یک داروی شلات کننده آهن است که در بیماران بتا تالاسمی ماژور مورد استفاده قرار می گیرد. مصرف دفراسیروکس به دلیل ایجاد استرس اکسیداتیو و افزایش میزان آپوپتوز سلول ها سبب ایجاد اختلال عملکرد در توبول های کلیوی و ایجاد سمیت کلیوی می شود. در این مطالعه با توجه به خصوصیات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی اثر ویتامین C بر روی آسیب کلیوی ایجاد شده توسط دفراسیروکس بررسی گردید.

این مطالعه بر روی 30 رت از نژاد ویستار در سه گروه کنترل ، گروه دقراسیروکس و گروه دفراسیروکس همرا ه با ویتامین C صورت گرفت. جهت ایجاد سمیت کلیوی از دفراسیروکس (/day mg/kg 75) به صورت تزریق داخل صفاقی استفاده شده است. میزان  غلظت یونهای سدیم، پتاسیم و منیزیم در نمونه های پلاسما وادرار  توسط دستگاه فلیم فتومتر  اندازه گیری شد.، سپس  اسمولالیته و [BUN] پلاسما و ادرار اندازهگیری شد. میزان کلیرانس کلیوی کراتینین (Cr)، دفع مطلق و نسبی سدیم و پتاسیم محاسبه گردید. بعد از خارج کردن کلیه ها جهت مطالعه بافتی و رنگ آمیزیH&E  و جهت مطالعه بیوشیمیایی FRAP  و  MDA مورد استفاده قرار گرفتند.

ملاحظات اخلاقی: 

این مطالعه با کد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1396.309 در کمیته اخلاق در پژوهش دانشگاه علوم پزشکی اراک به ثبت رسیده است. 

مصرف همزمان  ویتامین C همراه با دفراسیروکس باعث کاهش معنی داری در  میزان مالون دی آلدهید (MDA)بافت کلیوی(001/0>P)  ، دفع نسبی  و مطلق سدیم (001/0>P) و پتاسیم (001/0>P) و اسمولالیته ادرار(001/0>P)   شد که در اثر تجویز دفراسیروکس افزایش یافته بودند، همچنین باعث افزایش کلیرانس کراتینین و میزان توان آنتی اکسیدانی احیاء آهن(FRAP) بافت کلیوی(001/0>P)  شد که در اثر تجویز دفراسیروکس کاهش یافته بودند.

تجویز همزمان ویتامین C اثر محافظتی قابل ملاحظه ای بر روی سمیت کلیوی حاصل از  دفراسیروکس دارد. خاصیت آنتی اکسیدانی ویتامین C با کاهش دادن  استرس اکسیداتیو و کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدی می تواند موثر باشد.