درآمدی بر ابعاد اعجازی و زیبا شناختی نظماهنگ قرآن

یکی از جنبه های اعجازی و زیباشناختی قرآن کریم، زبان قرآن و توجه به ابعاد گوناگون آن است و از آن جا که خداوند متعال، حقایق غیبی و قرآنی را لباس «بیان» پوشانیده و همه آن ها را در قالب «لسان» در دسترس عارف و عامی قرار داده است. بر اهل فن است که با عمق و بصیرتی افزون، به تتبع پرداخته و حجاب های پدید آمده بین قرآن و انسان ها را هر چه بیشتر بزدایند و زمینه تجسم حقیقت «هذا بیان للناس» را در برابر دیدگان مردم فراهم آورند. از جمله زمینه هایی که به عنوان اعجاز در این عرصه، عامل هدایت و التقات انسان ها به نظم شگفت انگیز قرآن بوده و ارتباط و تناسب دقیق معانی و مقاصد آیات و سوره ها را به زیبایی نمایان ساخته و الفاظ قرآن را روان و شیوه نموده، مساله «نظماهنگ» است. «نظماهنگ» آهنگ خاصی است که از چگونگی چینش حروف و کلمات قرآنی پدید آید و هنگام استماع قرآن کریم به گوش می رسد که گاهی از آنبه موسیقی آیات تعبیر می شود و دانشمندان علوم قرآنی آن را از ابعاد زیباشناختی لفظی قرآن می دانند. توجه به فضای عمومی سوره ها و گروهی از آیات، چگونگی چینش حروف در آیات، تقدیم و تاخیر الفاظ، طول آیات و فواصل آنها از جمله راه های شناخت نظماهنگ قرآن و ادراک آهنگ و موسیقی جان بخش قرآنی به شمار می روند. هدف عمده نویسنده در این مقاله، بررسی مفهوم نظماهنگ، به عنوان یکی از زیبایی های لفظی قرآن و تناسب الفاظ قرآنی با مفاهیم آیات و سوره ها و تاکید بر لزوم بهره گیری از این ویژگی هنری در آموزش قرایت و حفظ قرآن کریم است.