اثر بخشی مداخله ذهن آگاهی بر بازداری پاسخ در کودکان با علایم نقص توجه/بیش فعالی

مقدمه :

نارسایی در بازداری پاسخ آسیبی اساسی در اختلال نقص توجه/بیش فعالی بوده و به عنوان هسته اصلی از هم پاشیدگی فرایندهای پردازشی در کارکردهای اجرایی این اختلال محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله ذهن آگاهی بر بازداری پاسخ در کودکان با علایم نقص توجه/بیش فعالی انجام شد.

این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مشغول تحصیل در مدارس دوره متوسطه اول شهر ماکو در سال تحصیلی 98- 97 بود. از این جامعه، نمونه ای به حجم 24 نفر به روش نمونه گیری هدفمند با استفاده از پرسشنامه علایم مرضی کودکان (CPRS-48) انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمون برو/نرو (Go/No Go) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی شرکت کنندگان اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شد.

تحلیل داده ها نشان داد که مداخله ذهن آگاهی منجر به تفاوت معنا دار بین گروه ها در بازداری پاسخ به میزان 64 درصد و در مولفه های آن شامل خطای ارایه 39 درصد، خطای حذف 44 درصد و زمان واکنش 46 درصد شده است.

مداخله ذهن آگاهی راهبرد مناسبی برای بهبود بازداری پاسخ در کودکان با علایم نقص توجه/بیش فعالی است و می توان از آن به عنوان یک شیوه مداخله ای موثر استفاده نمود.