ارزیابی رادیوگرافی اثر دیفنوکسیلات و لوپرامید بر زمان عبور ماده حاجب از دستگاه گوارش گربه

رادیوگرافی با ماده حاجب، یک روش تصویربرداری تشخیصی با وضوح بالا است که نقش برجسته ای را در نشان دادن زمان عبور مواد از دستگاه گوارش ایفا می نماید. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی رادیوگرافی اثر داروهای دیفنوکسیلات و لوپرامید بر زمان عبور ماده حاجب از دستگاه گوارش گربه بود. مطالعه روی 20 قلاده گربه ماده سالم انجام گرفت. بدین منظور گربه ها به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. گربه های گروه اول (کنترل)، 40 دقیقه قبل از تجویز ماده حاجب، داروی کتامین (mg/kg15 داخل عضلانی)،را همراه با دیازپام (mg/kg15/0 داخل عضلانی)، دریافت کردند. به حیوانات گروه دوم هم، داروی دیفنوکسیلات با دوز mg/kg 1/0 و به گربه های گروه های سوم و چهارم، داروی لوپرامید به ترتیب با دوز های mg/kg 1/0 و mg/kg 2/0 ، 30 دقیقه قبل از دادن ماده حاجب، خورانده شد. همچنین داروهای آرامبخش به گربه های تمام گروه ها تجویز شده بود. در ادامه، کار با تهیه رادیوگراف های متعدد در زمان های صفر، 20، 40 و 60 دقیقه و سپس هر یک ساعت تا رسیدن ماده حاجب به کولون دنبال شد. یافته ها نشان داد که تمام گروه های دریافت کننده دارو با گروه شاهد، اختلاف معنی داری در شروع تخلیه از معده داشتند (05/0<p). میانگین زمان تخلیه کامل ماده حاجب از معده برای گروه کنترل، 52 ، گروه دوم، 120، گروه سوم، 156 و گروه چهارم، 204 دقیقه بود. بین گروه کنترل و گروه های دریافت کننده دارو و همچنین بین دو گروه دریافت کننده دیفنوکسیلات و لوپرامید با دوز mg/kg 2/0، در طول زمان تخلیه کامل معده، تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0<p). مشخص گردید که داروی لوپرامید، با دوز mg/kg 2/0، بیشترین اثر تاخیری در تخلیه دستگاه گوارش گربه را داراست.