بررسی تاثیر سولفات منیزیم بر وضعیت انعقادی خون در مادران باردار مبتلا به پره اکلامپسی

بر اساس برخی مطالعات، منیزیم در غلظت های فارماکولوژیک، دارای اثرات آنتی ترومبوتیک بوده و موجب اختلال عملکرد پلاکت در محیط آزمایشگاهی و داخل بدن می گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سولفات منیزیم بر وضعیت انعقادی خون در مادران باردار مبتلا به پره اکلامپسی انجام شد.

روش کار:

 این مطالعه مقطعی در سال 93-1392 بر روی 56 مادر باردار مبتلا به پره اکلامپسی انجام شد. مدت زمان سیلان، زمان پروترومبین، زمان نسبی ترومبوپلاستین، تعداد پلاکت و سطح منیزیم قبل و 2 ساعت بعد از تزریق سولفات منیزیم اندازه گیری شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های آزمون تی زوجی و کای اسکویر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته ها:

 میانگین سطح منیزیم سرم بیماران 0/51 ±53/4 میلی اکی والان در لیتر بود. میانگین تعداد پلاکت بیماران قبل از تجویز منیزیم 84/43±55/176 هزار و بعد از تجویز منیزیم 51/51±25/173 هزار بود که اختلاف معناداری نداشت (108/0=p). میانگین PT (زمان پروترومبین) قبل از شروع درمان 69/0±36/13 ثانیه و بعد از شروع درمان 79/0±57/13 ثانیه بود (059/0=p). میانگین PTT قبل از شروع درمان 05/2±1/38 ثانیه و بعد از شروع درمان 92/2±26/38 ثانیه بود (756/0=p) و میانگین BT زنان قبل از تجویز منیزیم 7/39±55/109 ثانیه و بعد از تجویز منیزیم 87/44±48/ 123 ثانیه بود (013/0=p).

نتیجه گیری:

 زمان سیلان زنان باردار بعد از تجویز سولفات منیزیم با مقادیر درمانی افزایش یافت.