ارتباط سیاست خارجی با توسعه ملی: مطالعه موردی ایران و ترکیه

سیاست خارجی بعنوان دیوانی از رهیافت‌های یک کشور در راستای تعامل با محیط بین‌المللی همواره از تاثیرات شگرفی بر امر توسعه ملی کشورها برخوردار بوده است. در این میان جمهوری اسلامی ایران و ترکیه بعنوان دو قدرت منطقه‌ای و ضمن برخورداری از پتانسیل‌های مشترک فراوان، همواره تا به امروز روند سیاست خارجی منحصر به فردی را طی نموده‌اند. این روند، تفاوت در اولویت‌بخشی به توسعه انواع خاصی از قدرت باتوجه به میزان منابع و سطح تهدیدات را برای دو کشور به دنبال داشته است. باتوجه به موارد مذکور، مقاله حاضر به دنبال پاسخگویی به این سوال خواهد بود که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و ترکیه در قیاس با یکدیگر تا چه میزانی بر توسعه ملی‌شان تاثیرگذار بوده‌اند؟ فرضیه مطرح بیان می‌دارد که ترکیه تا به امروز، مزایای به مراتب بیشتری را از ظرفیت سیاست خارجی توسعه‌محور خود به نسبت جمهوری اسلامی ایران کسب نموده است. روش کلی در مقاله پیش‌رو توصیفی-تحلیلی، با روش گردآوری مبتنی بر مطالعه داده‌های کتابخانه‌ای و آماری می‌باشد. نهایتا ماحصل پژوهش نیز ضمن تایید فرضیه اولیه بیان می‌دارد که رهیافت سیاست خارجی دو کشور، جایگاه متفاوتی را برای آنان در قیاس با یکدیگر متصور گشته و در این بین ترکیه با چالش‌های به مراتب کمتری نسبت به جمهوری اسلامی ایران در امر توسعه ملی متوازن رو در رو بوده است.