مدل علی اضطراب ویروس کرونا در سالمندان براساس تنیدگی ادراک شده و حس انسجام: نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده

شیوع ویروس کرونا یک چالش برای سیستم های مراقبت بهداشتی در سراسر جهان است. سالمندان به دلیل عملکرد پایین سیستم ایمنی بدن و دارا بودن بیماری های زمینه ای، در معرض خطر بالای عوارض ناشی از ویروس کرونا قرار دارند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل علی اضطراب ویروس کرونا در سالمندان براساس تنیدگی ادراک شده و حس انسجام با نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مقیم سراهای سالمندان شهرستان اردبیل در سال 1399بود که از بین آنها 160 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس اضطراب کرونا علی پور و همکاران، پرسش نامه حس انسجام فرم 13 گویه ای آنتونووسکی، مقیاس تنیدگی ادراک شده کوهن و همکاران و مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری و از طریق نرم افزارهای SPSS نسخه 23 و Lisrel نسخه 8/8 انجام شد. براساس نتایج بدست آمده مدل علی رابطه بین تنیدگی ادراک شده، حس انسجام، حمایت اجتماعی ادراک شده و اضطراب کرونا در سالمندان براساس شاخص‎ های مختلف برازش تایید شد (05/0>P). تنیدگی ادراک شده، حس انسجام و حمایت اجتماعی ادراک شده بر اضطراب کرونا سالمندان اثر مستقیم دارند؛ همچنین تنیدگی ادراک شده و حس انسجام از طریق حمایت اجتماعی ادراک شده بر اضطراب کرونا در سالمندان تاثیر غیرمستقیم دارند (05/0>P). بنابراین، در شرایط همه گیری کووید-19 می توان با آگاه سازی و به کارگیری تدابیری جهت توانمندسازی سالمندان در زمینه تنیدگی ادراک شده، حس انسجام، حمایت اجتماعی ادراک شده نقش بسزایی در کاهش اضطراب کرونا در سالمندان ایفا کرد.