بهزیستی روان شناختی در سالمندان: نقش خودشفقتی و ناگویی هیجانی

در دوران سالمندی بهزیستی روان شناختی کاهش می یابد و این کاهش ممکن است خطر ابتلا به بیماری ها را تحت تاثیر قرار دهد. ازاین رو لازم است که بهزیستی روانشناختی سالمندان موردتوجه قرار گیرد و عوامل مرتبط با آن شناسایی شود؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودشفقتی و ناگویی هیجانی در بهزیستی روان شناختی سالمندان انجام شد. روش مطالعه حاضر توصیفی- همبستگی بود. از جامعه آماری که شامل تمامی سالمندان در تابستان 1399 در خانه های سالمندان شهر قزوین بودند، بر اساس جدول کرجسی و مورگان 92 نفر با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه های خودشفقتی نف (2003)، ناگویی هیجانی بگبی و همکاران (1994) و فرم کوتاه مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (1989) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون خطی چندگانه به شیوه همزمان با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطه مستقیم و معنی داری بین خودشفقتی (8/0=r) و مولفه های آن با بهزیستی روان شناختی وجود داشت (01/0>P)، بین ناگویی هیجانی (777/0-=r) و مولفه های آن با بهزیستی روان شناختی ارتباط معکوس و معنی داری وجود داشت (01/0>P). همچنین ناگویی هیجانی و خودشفقتی ، 3/75 درصد از واریانس بهزیستی روان شناختی را تبیین نمودند. بنابراین پیشنهاد می شود مشاوران و روان شناسان حیطه سالمند با بکارگیری تدابیری جهت ارتقای خودشفقتی و کاهش ناگویی هیجانی در سالمندان بهزیستی روان شناختی آنان را ارتقا دهند.