مقایسه تاثیر تالک و بتادین در درمان پلورال افیوژن بدخیم

زمینه و هدف :

 پلورال افیوژن بدخیم، معمولا ثانویه به بدخیمی‌هاست. هدف از درمان پلورال افیوژن بدخیم، به حداقل رساندن علایم بیمار با کمترین ابزار تهاجمی و مقرون‌به‌صرفه‌ترین روش است. در این مطالعه، به بررسی مقایسه‌ای میزان اثربخشی تالک و بتادین در درمان پلورال افیوژن بدخیم پرداختیم.

مواد و روش‌ها :

این مطالعه به صورت کوهورت گذشته‌نگر روی بیماران با پلورال افیوژن بدخیم که تحت درمان با دو روش تالک و بتادین در بیمارستان شهید بهشتی قم قرار گرفته بودند، انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و معیارهای اثربخشی درمان پلورال افیوژن بدخیم شامل میزان تنگی نفس، درد قفسه سینه، وجود تب و دفعات عود بعد از انجام پلورودز شیمیایی ارزیابی شدند و داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS.21 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها:

 در این مطالعه 87 نفر شامل 48 نفر تحت درمان با بتادین و 39 نفر تحت درمان با تالک بررسی شدند. در این بررسی در بین دو گروه درمانی، تفاوت معناداری از نظر نسبت جنسی، سنی و نیز نوع بیماری مشاهده نشد (0.05<p). یافته‌ها نشان داد که فراوانی دفعات عود تب، درد قفسه سینه و تنگی نفس به طور معنی‌داری در گروه تحت درمان با بتادین کمتر است و علاوه بر آن، افراد تحت درمان با بتادین، بازشدگی ریه بیشتری در مقایسه با افراد تحت درمان با تالک داشتند (0.05>p).

نتیجه‌گیری :

پلورودز شیمیایی با بتادین می تواند به عنوان یک اسکلروزان جایگزین ارزان قیمت، در دسترس، ایمن، با تحمل بالا و عمدتا موثر برای تالک در نظر گرفته شود.