مقایسه تاثیر آلودگی هوا بر پاسخ مالون دی آلدئید و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی بزاقی به پروتکل بنگسبو در فضای روباز و سرپوشیده در بازیکنان نوجوان فوتسالیست

علی رغم مزایای شناخته شده فعالیت های ورزشی، به دلیل افزایش افزایش تهویه هوا هنگام ورزش و بالا بودن غلظت آلاینده ها هنگام ناسالم بودن هوا نگرانی هایی در مورد اجرای فعالیت ورزشی در هوای ناسالم وجود دارد. لذا، هدف مطالعه حاضر مقایسه تاثیر آلودگی هوا بر پاسخ مالون دی آلدیید (MDA) و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC)  بزاقی به یک وحله فعالیت ورزشیدر فضای روباز و سرپوشیده در بازیکنان نوجوان فوتسالیست بود.

تعداد 12 فوتسالیست پسر نوجوان (16-15 سال)، پروتکل ورزشی بنگسبو را در دو محیط روباز و سرپوشیده) و دو کیفیت هوای سالم و نا سالم انجام دادند. نمونه های بزاق آزمودنی ها قبل و پس از انجام هر بار پروتکل ورزشی به روش غیرفعال جمع آوری شد. مقادیر MDA و TAC بزاقی به روش الایزا و با استفاده از کیت های ویژه (زل بایو- آلمان) سنجیده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (0/05p <).

یافته ها تایید کرد که در مقایسه با هوای سالم، در هوای ناسالم مقادیر پایه و پس از فعالیت ورزشی MDA بزاقی - در هر دوی محیط روباز و سرپوشیده - بیش تر بود (0/05 <p). همچنین تغییرات TAC بزاقی در هوای سالم -هردوی محیط روباز و سرپوشیده- در پاسخ به اجرای پروتکل ورزشی افزایشی بود (0/05 < p)، ولی در هوای ناسالم تغییرات آن در پاسخ به اجرای پروتکل ورزشی کاهشی بود (0/05 <p). همچنین، مقایسه پاسخ MDA و TAC بزاقی به اجرای پروتکل ورزشی در شرایط هوایی ناسالم نشان داد بین محیط های سرپوشیده و روباز تفاوت معناداری از نظر تغییرات آن ها وجود نداشت (0/05 >p).

یافته های مطالعه حاضر موید این موضوع است که ناسالم بودن هوا تاثیری منفی بر پاسخ MDA و TAC بزاقی به فعالیت ورزشی دارد. همچنین به نظر می رسدانتقال فعالیت ورزشی به محیط سرپوشیده در شرایط هوایی ناسالم باعث کاهش آثار منفی هوای ناسالم بر پاسخ MDA و TAC بزاقیبه فعالیت ورزشی نمی شود و نیاز به راهکارها و توصیه های مبتنی بر شواهد علمی برای کاهش پیامدهای منفی فعالیت ورزشی در هوای ناسالم بر پاسخ سیستم اکسیدانی- آنتی اکسیدانی بدن احساس می شود.