اثر آنی استفاده از بریس زانو بر فعالیت الکترومیوگرافیک عضلات اندام تحتانی طی راه رفتن در افراد با زانو ضربدری

عوامل مختلفی بیومکانیک راه رفتن را تحت تاثیر قرار داده و باعث برهم خوردن کنترل قامتی می شوند. زانو ضربدری یکی از مهمترین ناهنجاری‌های اندام تحتانی است که راستای بدن را تغییر داده و باعث برهم خوردن وضعیت آن می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر آنی استفاده از بریس زانو بر فعالیت الکترومیوگرافیک عضلات اندام تحتانی در افراد با زانوی ضربدری طی راه رفتن بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. 24 پسر زانو ضربدری (20-30 سال) داوطلب شرکت در پژوهش شدند. در دو شرایط با و بدون بریس زانو در مسیر 10 متری راه رفتند. فعالیت الکتریکی عضلات منتخب با دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. از آزمون تی زوجی برای تحلیل آماری در سطح معناداری 0.05 استفاده شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده افزایش معناداری فعالیت الکتریکی عضله نیم وتری طی راه رفتن با بریس زانو در مقایسه با شرایط راه رفتن بدون بریس زانو بود (p = 0.037؛ 0.89=d). طیف فرکانس فعالیت الکتریکی سایر عضلات اندام تحتانی هیچ اختلاف معناداری را طی استفاده آنی از بریس زانو نشان ندادند (P >0.05).

عضله نیم وتری در افراد با زانو ضربدری ضعف دارد. بنابراین افزایش معنادار در طیف فرکانس فعالیت الکتریکی عضله نیم وتری نشان از تاخیر در روند خستگی و بهبود عملکرد و فعالیت این عضله دارد.