تاثیر تعاملی 6 هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل کوئرستین بر بیان برخی شاخص های آنژیوژنزی تومور در موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

درباره آنژیوژنز، متاستاز سرطان پستان و فعالیت ورزشی، پژوهش‌های فراوانی در چند دهه اخیر انجام شده است تا سازوکارهای تنظیمی آن بهتر معلوم شود. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تعاملی تمرین تناوبی خیلی شدید (HIIT) و مکمل کویرستین (Q) بر بیان عوامل کلیدی آنژیوژنزی در بافت تومور موش‌های مبتلا به سرطان پستان بود.

به 24 سر موش بالب سی ماده، سلول‌های سرطانی وابسته به گیرنده استروژن MC4L2، تزریق و به سه گروه تومور (T)، تومور+ تمرین تناوبی خیلی شدید (TH) و تومور+ تمرین تناوبی خیلی شدید+ کویرستین (THQ) تقسیم شدند. گروه TH و گروه THQ، 3 روز در هفته به مدت 6 هفته و هر جلسه 1 ساعت، روی تردمیل دویدند. به گروه THQ، به جز تمرین، 6 هفته، هفته‌ای 3 روز، مقدار 110 میلی‌گرم به ازای هرکیلوگرم، محلول کویرستین تزریق شد. پس از پایان کار، موش‌ها کشته شدند، بافت تومور برداشته و در نیتروژن مایع فریز و در دمای 70- درجه سانتی‌گراد نگهداری شدند. بیان ژن‌های TIE-2 و VEGF-A به روش Real Time-PCR سنجیده شد. ΔCt، ΔΔCt، Fold change با آزمون‌های آماری مربوط در سطح معناداری (0.05>p) با نرم افزار GENEX محاسبه شد.

نتایج نشان داد تعامل THQ باعث کاهش معنادار بیان ژن‌های TIE-2 و VEGF-A در گروه TH و THQ در مقایسه با گروه T شده است. بعلاوه، مصرف کویرستین در گروه THQ باعث کاهش معنادار بیان ژن‌های TIE-2 و VEGF-A در مقایسه با گروه TH شد.

تعامل HIIT و مصرف مکمل Q احتمالا در مهار آنژیوژنز تومور موثر است.