کولبری در پرتو حقوق بشر و شهروندی

این پژوهش که از نوع مطالعات علمی – پژوهشی بوده و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای صورت پذیرفته است، وضعیت کولبران را مورد بررسی قرار داده و با تبیین حقوق بنیادین آنها در پی بررسی میزان تحقق حقوق شهروندی نسبت به این گروه از شهروندان می‌باشد. کولبر به فردی گفته می‌شود که در قبال دریافت مزد اقدام به حمل و نقل کالاهای تجاری دردو طرف مرز ایران و عراق کرده و از این طریق امرار معاش می‌نماید. کولبری که نتیجه  محرومیت مناطق مرزی غرب کشور، بی کاری و فقر بسیاری از مرزنشینان است، شغلی به غایت دشوار و غیر استاندارد است و خسارات مادی و معنوی بسیاری را بر کولبران تحمیل می‌نماید. طبق آموزه‌های حقوق بشر و شهروندی، انسان‌ها به صرف انسان بودن دارای حقوق ذاتی هستند که در هیچ شرایطی نباید نادیده گرفته شود. معاهدات بین المللی و قوانین داخلی هر کشوری، این حقوق بنیادین را شناسایی کرده و دولتها را متعهد و مکلف به ایجاد زمینه‌های مناسب جهت تحقق آن می‌دانند. این مقاله با بررسی پدیده کولبری بر این باور است که کولبری نتیجه عدم تحقق بسیاری از این حقوق نسبت به ساکنان مناطق مرزی غرب کشور است.