شناسایی و رتبه بندی شاخص های فضیلت اخلاقی در مراکز بالینی و تاثیر آن در کیفیت و مراقبت درمانی

هدف اصلی از پژوهش حاضر شناسایی و تعیین شاخص های فضیلت اخلاقی در مراکز بالینی و بررسی تاثیر آن در کیفیت و مراقبت درمانی و همچنین رتبه بندی شاخص های فضیلت اخلاقی شناسایی شده می باشد.

روش پژوهش کاربردی، توصیفی تحلیلی میباشد. جامعه آماری 200 نفر از کارشناسان و متخصصان درمانی می باشد حجم نمونه 131 نفر تعیین گردید. ابعاد فضیلت اخلاقی از روش دلفی و با استفاده از تجربیات کارشناسان و خبرگان تعیین شد. با استفاده از دو نرم افزار SPSS و LISREL از دو نوع آمار توصیفی  و استنباطی برای تحلیل داده ها استفاده شد. برای بررسی تاثیر ابعاد فضیلیت اخلاقی بر عملکرد مراکز درمانی از روش تحلیل مسیر و همچنین برای تعیین ضرایب اهمیت هریک از شاخص ها و ابعاد فضیلت اخلاقی از فرآیند تحلیل شبکه ای ANP و از نرم افزار Super Decision استفاده شد.

معیارها از ادبیات تحقیق و مطالعات پیشین و مصاحبه با خبرگان، شناسایی شدند. بمنظور بهینه سازی فرآیند تجزیه و تحلیل داده ها و انتخاب مهمترین معیارها جهت ورود به فرآیند تحلیل، عوامل در هر دسته مورد بازنگری واقع شدند و مرتبط ترین عوامل در نظر گرفته شد. با توجه به اینکه آماره t بین متغیر کیفیت خدمات درمانی و بهداشتی و تمامی شاخص های فضیلت های اخلاقی کارکنان بزرگتر از مقدار (96/1) است، ارتباط میان متغیر کیفیت خدمات درمانی و بهداشتی و تمامی شاخص های فضیلت های اخلاقی کارکنان در سطح اطمینان (99%) معنی‏دارشد. نتایج نشان داد که فضیلت های اخلاقی کارکنان مراکز درمانی بر کیفیت خدمات تاثیر دارد. مطابق تحلیل ها معیارهای گروه تکریم بیمار (C3) بیشترین نقش را دارا هستند و به لحاظ اهمیت مهمترین دسته معیار ها در شاخص های فضیلت اخلاقی در مراکز بالینی می باشند.

رفتار معنوی و توام با مسئولیت پرستاران با بیماران، نقش موثری در بهبود و بازگشت سلامتی آنان دارد، لذا حرفه پرستاری بر پایه اخلاق استوار است. بنابراین رعایت فضیلت های  اخلاقی در عملکردهای پرستاری از سایر موارد مراقبت حساس تر و مهمتر می باشد که می تواند بر کیفیت خدمات درمانی نیز موثر باشد.