بررسی میزان شیوع نارساخوانی و ویژگی های آن در دانش آموزان ابتدایی شهر اهواز

خواندن یکی از بنیادی ترین حوزه های یادگیری در دوره ابتدایی است و شناسایی دانش آموزان نارساخوان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش با هدف تعیین میزان شیوع نارساخوانی و ویژگی های آن در دانش آموزان پایه دوم ابتدایی شهر اهواز انجام شد.

این پژوهش مطالعه ای توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود. جامعه آماری همه دانش آموزان پسر و دختر پایه دوم ابتدایی چهار ناحیه آموزش وپرورش شهر اهواز بودند که در مدارس دولتی عادی در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند. 387 نفر از دانش آموزان دختر و پسر از جامعه ذکرشده براساس جدول کرجسی و مورگان (1970) و به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و سپس آزمون ماتریس های پیشرونده رنگی ریون کودکان (ریون، 1956) و آزمون تشخیصی خواندن و نارساخوانی (نما) (کرمی نوری و مرادی، 1384) اجرا شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار، آزمون معنادار بودن تفاوت بین دو نسبت مستقل و آزمون خی دو و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام گرفت. سطح معناداری قابل قبول برای آزمون های آماری 0٫05در نظر گرفته شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد از 144دانش آموز پسر تعداد پانزده نفر (10٫41درصد) و از 208 دانش آموز دختر تعداد چهارده نفر (6٫73درصد) نارساخوان برآورد شدند. نتایج آزمون معناداربودن نسبت ها نشان داد که تفاوت معناداری بین دو نمونه دختر و پسر وجود ندارد که نشان می دهد نسبت نارساخوانی دانش آموزان دختر و پسر برابر است. نتایج آزمون خی دو نیز نشان داد که فراوانی مشاهده شده نارساخوانی در نواحی چهارگانه آموزش وپرورش شهر اهواز تفاوت معناداری با هم دارند (0٫001>p).

نتیجه گیری:

 بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که نسبت میزان شیوع نارساخوانی در دانش آموزان با دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی مدارس دولتی شهر اهواز برابر بود. همچنین نسبت میزان شیوع نارساخوانی در نواحی چهارگانه شهر اهواز متفاوت بود.