تاثیر تمرینات اصلاحی شروت بر طول گام نوجوانان مبتلا به اسکولیوز ایدیوپتیک سه قوسی با قوس اصلی ناحیه توراسیک

زمینه و هدف:

 اسکولیوز ناهنجاری است که سیستم های مختلف بدن را درگیر می کند و بر حرکات بدن ازجمله راه رفتن تاثیر می گذارد؛ ازاین رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات شروت بر طول گام نوجوانان مبتلا به اسکولیوز بود.

این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. پژوهش حاضر بر 30 نوجوان مبتلا به اسکولیوز مرکز توان بخشی اصفهان با میانگین سنی 3٫73±14٫85 سال، شاخص BMI 1٫34±20٫41 کیلوگرم بر مجذور متر و میزان زاویه کوب 2٫12±16٫54، در گروه های مداخله و گواه انجام شد. برنامه تمرینی گروه مداخله به مدت هشت هفته به عنوان متغیر مستقل و طول گام که با استفاده از فیلم اندازه گیری شد، به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شد. به منظور بررسی تفاوت بین گروه های مداخله و گواه از آزمون تی مستقل و برای تفاوت پیش آزمون و پس آزمون هر گروه از آزمون تی وابسته با سطح معناداری 0٫05 در نرم افزار SPSS نسخه 23 استفاده شد.

با توجه به نمرات پیش آزمون و پس آزمون در گروه مداخله، طول گام این افراد به میزان 8٫3 سانتی متر افزایش یافت و براساس نتایج آزمون تی وابسته، بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در گروه مداخله تفاوت معنادار وجود داشت (0٫001=p)؛ ولی در گروه گواه نتیجه این آزمون معنا دار نبود؛ همچنین نتایج آزمون تی مستقل نشان دهنده وجود تفاوت معنادار بین گروه های مداخله و گواه بود (0٫002=p).

باتوجه به افزایش 8٫3 سانتی متری طول گام بیماران اسکولیوزی این تحقیق درمی یابیم، تمرینات شروت بر طول گام نوجوانان مبتلا به اسکولیوز سه قوسی با قوس اصلی ناحیه توراسیک تاثیر معناداری دارد.