اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر سازگاری اجتماعی و تاب آوری زنان مبتلا به سرطان پستان

سرطان به عنوان مشکل عمده سلامت قرن تلقی می شود. از میان همه سرطان ها، سرطان پستان دومین بیماری شایع زنان در نظر گرفته شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر سازگاری اجتماعی و تاب آوری زنان مبتلا به سرطان پستان بود.

روش بررسی:

 این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را همه زنان مبتلا به سرطان پستان شهر ارومیه در سال 1397 تشکیل دادند. از میان آنان با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس، 30 نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، هشت جلسه90دقیقه ای درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند. برای شرکت کنندگان گروه گواه هیچ مداخله ای ارایه نشد. در این پژوهش، پرسشنامه سازگاری اجتماعی (بل، 1961) و مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون (کانر و دیویدسون، 2003) به کار رفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS نسخه 20 در سطح معناداری (0٫05≥p) تجزیه وتحلیل شدند.

یافته ها: 

یافته ها نشان داد، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری در افزایش سازگاری اجتماعی (0٫001≥p) و تاب آوری (0٫001≥p) زنان مبتلا به سرطان پستان موثر است. به عبارتی دیگر، این مداخله توانست میزان سازگاری اجتماعی و تاب آوری را در گروه آزمایش ارتقا دهد.

نتیجه گیری:

 نتایج این پژوهش حاکی از کارآمدی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش سازگاری اجتماعی و تاب آوری زنان مبتلا به سرطان پستان است؛ بنابراین از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می توان به عنوان روشی برای بهبود سازگاری و تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان پستان بهره برد.