اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش بزهکاری و آسیب های اجتماعی بین دختران نوجوان ساکن مراکز نگهداری تحت پوشش بهزیستی

زمینه و هدف:

 نوجوانی دوران تغییرات جسمی، روان شناختی و تغییراتی در تعاملات اجتماعی و روابط بین فردی است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش بزهکاری و آسیب های اجتماعی بین دختران نوجوان ساکن مراکز نگهداری تحت پوشش بهزیستی بود.

این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دختران نوجوان ساکن مراکز نگهداری تحت پوشش سازمان بهزیستی استان زنجان در سال 1398، به تعداد 319 نفر بود. از بین آن ها سی نفر داوطلب واجد شرایط به روش نمونه گیری هدف مند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های دو گروه، پرسشنامه های بزهکاری نوجوانان (فضلی، 1389) و رفتارهای خطرپذیری جوانان (زاده محمدی و همکاران، 1390) را در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. برای گروه آزمایش به مدت هشت جلسه آموزش برنامه مدیریت خشم نواکا و اسپیواک (1975) انجام شد؛ درحالی که در طول این مدت گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و به وسیله نرم افزارSPSS نسخه 24 صورت گرفت. سطح معناداری برای همه آزمون ها 0٫05 لحاظ شد.

نتایج نشان داد، آموزش مدیریت خشم در کاهش بزهکاری و کاهش آسیب های اجتماعی دختران نوجوان ساکن مراکز نگهداری تحت پوشش بهزیستی موثر است (0٫001>p).

باتوجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که برای کاهش بزهکاری و آسیب های اجتماعی دختران نوجوان ساکن مراکز نگهداری تحت پوشش بهزیستی می توان از مداخله آموزشی مدیریت خشم استفاده کرد.