مقایسه تاثیر مداخلات تمرینی بر هماهنگی چشم و دست کودکان فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک

زمینه و هدف:

 مداخلات انجام شده در زمینه بهبود هماهنگی چشم و دست به عنوان عنصر اساسی در فعالیت های روزمره کودکان فلج مغزی، بسیار محدود است؛ بنابراین این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر مداخلات تمرینی بر هماهنگی چشم و دست کودکان فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک انجام شد.

این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. 20 کودک فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک از مدرسه استثنایی گلها در شیراز در سال 1398 به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی در چهار گروه 5نفره، مداخلات فعالیت بدنی، فیزیوتراپی و واقعیت مجازی را دریافت کردند و گروه گواه هیچ مداخلاتی دریافت نکرد. مداخلات به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 30 دقیقه اجرا شد. آزمون یکپارچگی بینایی حرکتی (بیری، 1989) به منظور ارزیابی هماهنگی چشم و دست به کار رفت؛ همچنین برای سنجش تاثیر مداخلات در مراحل مختلف آزمون از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و برای تعیین ماندگاری تاثیر مداخلات از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. سطح معناداری 0٫05 در نظر گرفته شد.

در سنجش تاثیر مداخله، نتایج بیانگر تفاوت معنادار تاثیر مداخلات بر هماهنگی چشم و دست در گروه های مختلف شامل فعالیت بدنی (0٫001>p)، فیزیوتراپی (0٫008=p) و واقعیت مجازی (0٫001>p) بود. در سنجش میزان ماندگاری مداخلات باتوجه به مراحل پس آزمون و پیگیری، در گروه واقعیت مجازی میزان ماندگاری مداخله درمقایسه با دو گروه دیگر درخورتوجه بود (0٫108=p).  

طراحی برنامه های تمرینی با استفاده از محیط واقعیت مجازی درمقایسه با سایر مداخلات در بهبود هماهنگی چشم و دست کودکان فلج مغزی نقش موثرتری دارد.