ریشه یابی نقش مایه های تزئینی در گچبری های امامزاده کرار اصفهان

”امامزاده کرار“ بنایی متعلق به سده‌ی ششم هجری قمری در روستای بوزان یا بوزون در سه کیلومتری شرق اصفهان است. از ویژگی‌های بارز این بنا، تزیینات گچ‌بری است که در بخش‌های مختلف آن به چشم می‌خورد. این پژوهش بر آن است تا ضمن معرفی و توصیف شکلی و فرمی گچبری‌های مذکور، با رویکردی تطبیقی بر اساس برداشت‌های میدانی صورت گرفته و پژوهش‌های اسنادی، به مطالعه‌ی پیشینه و خاستگاه این گچبری‌ها بپردازد. نتایج پژوهش حاضر گواه آن است که نقش‌مایه‌های تزیینی به‌کار رفته در گچبری‌های بنای امامزاده کرار اصفهان نظیر، درخت تاک با ساقه‌ی مرکزی و برگ‌های پهن، میوه‌ی انگور، مرواریدهای دایره‌وار، روزت‌ها، برگ‌های کنگر، میوه‌ی درخت کاج، گل لاله، شبدر چهار برگ، برگ نخل، نقوش ستاره‌ای، لوزی‌ها و خطوط متقاطع زیگزاگی، از پیشنه‌ای غنی در هنر گچبری دوره‌ی ساسانی برخوردار بوده و با گچبری بناهایی همچون چال‌ترخان ری، تپه حصار دامغان، برزقاوله، نظام‌آباد، کاخ کیش و... قابل مقایسه هستند. از سویی دیگر، ترکیب این نقوش با کتیبه‌هایی به خطوط کوفی یا نسخ که عمدتا محتوایی مذهبی دارند، گویای سیر انتقالی نقش‌مایه‌های گچبری ساسانی به فضای فرهنگی - هنری سده‌های نخستین دوران اسلامی، به‌دور از اسطوره‌پردازی‌های ساسانی است. در مجموع، گچبری‌های بنای امامزاده کرار اصفهان همانند بناهایی چون مسجد جامع نایین، مسجد جامع اصفهان، محراب‌های رباط شرف، مسجد سنگان، گنبد علویان همدان و...، نمونه‌ای کامل از تاثیر هنر گچبری ساسانی بر گچبری ایران در دوران اسلامی است.