اثرات تکنیک های بی هوشی بر شاخص های آنتی اکسیدان و اکسیدان بعد از جراحی هرنی اینگوینال در بیماران سالمند

 تاثیر روش ها و داروهای بیهوشی بر سیستم ها و ارگان های مختلف بدن، به ویژه سیستم ایمنی در بیماران سالمند تحت عمل جراحی، همواره مورد توجه محققین بوده است. در این مطالعه اثرات ناشی از بیهوشی عمومی با داروی ایزوفلوران و بی حسی نخاعی با لیدوکایین بر شاخصه های اکسیدانی و آنتی اکسیدانی بررسی شد. 

در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور با طراح موازی روی بیماران سالمند مراجعه کننده به بخش جراحی طی سال های 1398-1399 انجام گرفت. بیماران شرکت کننده به صورت کاملا تصادفی به دو گروه 35نفره تقسیم شدند. در یک گروه برای بیهوشی از گاز بیهوش کننده ایزوفلوران و در گروه دیگر برای بیهوشی از بی حسی نخاعی با لیدوکایین استفاده شد. جمع آوری نمونه در این مطالعه در دو مرحله یک روز قبل (نمونه کنترل) و یک روز بعد از عمل جراحی (نمونه آزمایش) صورت گرفت. در این مطالعه همچنین شاخص های AGEs ، AOPP ، MDA ، Ox LDL ، FRAP، گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز به عنوان شاخص های سیستم ایمنی طی قبل و بعد از انجام بیهوشی یا بی حسی نخاعی و توسط روش های استاندارد اندازه گیری شد. در این مطالعه از نرم افزار آماری SPSS  نسخه 20 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. 

میانگین و انحراف معیار سنی بیماران در گروه لیدوکایین (8/31± 69/94) و ایزوفلوران (4/98±70/23) اختلاف معناداری با یکدیگر نداشت (0/81=P). در این مطالعه، شاخص های Advanced Glycation End Products ، Malonaldehyde ، Oxidized LDL Ferric Reducing Ability of Plasma ، Catalase ، Glutathione Peroxidase و Superoxide Dismutase در بیماران تحت بیهوشی با ایزوفلوران، اختلاف معنا داری بین قبل و بعد از عمل داشتند. در خصوص بیماران بیهوش شده با لیدوکایین، این تفاوت در خصوص شاخص های Malonaldehyde ، Oxidized LDL ، Catalase و Superoxide Dismutase مشاهده شد. 

با توجه به تاثیرات مشاهده شده گاز بیهوشی ایزوفلورن روی شاخص های اکسیدانی و آنتی اکسیدانی در بیماران سالمند، پیشنهاد می شود که به این دارو در انتخاب روش و داروی بیهوشی برای سالمندان تحت عمل جراحی توجه شود.