بررسی توانایی دانشجویان سال آخر دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در تشخیص پوسیدگی های بین دندانی بر اساس رادیوگرافی بایت وینگ دیجیتال در سال تحصیلی 99-1398

پوسیدگی دندانی از شایع ترین بیماری های مزمن در جهان است. علاوه بر تست های کلینیکی، تکنیک های رادیوگرافی به ویژه تکنیک بایت وینگ ابزار اصلی تشخیص دقیق پوسیدگی های بین دندانی هستند.

روش ها: 

در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 50 کلیشه رادیوگرافی بایت وینگ (576 سطح دندانی) با کیفیت استاندارد از یک کلینیک رادیولوژی تهیه شد. نمونه ها به طور جداگانه جهت تعیین وجود یا عدم وجود پوسیدگی بین دندانی و عمق آن، توسط سه نفر از اعضای هیات علمی به عنوان gold standard و 30 دانشجوی سال آخر دندان پزشکی بررسی شدند. از مشاهده گرها درخواست شد، وجود و عدم وجود و عمق پوسیدگی سطوح بین دندانی را با توجه به معیارهای تعیین شده در پرسش نامه علامت بزنند. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند و میزان حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی، مثبت کاذب و منفی کاذب محاسبه گردید.

میزان توافق (کاپا) اعضای هیات علمی و دانشجویان در مورد وجود پوسیدگی برابر با 007/0 ±610/0 بود که از نظر آماری معنی دار بود (001/0>P).  میزان حساسیت و ویژگی تشخیص پوسیدگی بین دندانی توسط دانشجویان به ترتیب 3/70 ٪ و 9/89 ٪ بود. Interobserver reliability بین تشخیص دانشجویان دارای مقدار ضریب توافقی (کاپا) 007/0 ± 857/0 بود.

توانایی دانشجویان سال آخر دانشکده ی دندان پزشکی رفسنجان در تشخیص وجود پوسیدگی و تعیین پوسیدگی های عمیق (نزدیک پالپ) عالی و در تعیین عمق پوسیدگی در سطح مینایی و رسیده به DEJ خوب بود. قابلیت اطمینان دانشجویان نیز در تشخیص پوسیدگی عالی بود.