عارضه یابی اجرای سیاست گردشگری سلامت در ایران: ارائه چارچوبی مفهومی

جهانی شدن خدمات سلامت منجر به بوجود آمدن بخش جدیدی با نام گردشگری سلامت[1] شده است. پیوند بین خدمات سلامت و خدمات گردشگری، در کنار رشد شبکه جهانی پزشکی و درمان، باعث شده تا گردشگری سلامت در بیشتر کشورها یکی از اولویت های مدیریت پزشکی، سلامت و گردشگری محسوب گردد. ایجاد این پیوند و توسعه ی گردشگری سلامت ماهیتی پیچیده و منفک از هم دارد که باعث شده اجرای سیاست ها و برنامه های توسعه در این حوزه چالش هایی مواجه باشد. هدف اصلی این مطالعه شناسایی مهمترین چالش ها و عوامل زمینه ای مرتبط با اجرای سیاست توسعه ی گردشگری سلامت در ایران می باشد.

در این مطالعه یک روش تحقیق کیفی اکتشافی به کار گرفته شده است زیرا که ماهیت مسئله پیچیده بوده و هدف اصلی درک عمیق از مسایل و موضوعات مرتبط با اجرای سیاست گردشگری سلامت است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی ذینفعان بخش دولتی و خصوصی گردشگری سلامت بود. روش نمونه گیری هدفمند (purposive sampling) از میان ذینفعان کلیدی این بخش از قبیل اعضاء شورای راهبری گردشگری سلامت ایران بوده و جمع آوری داده ها در تابستان و پاییز سال 98 انجام گرفت. از استراتژی تیوری داده بنیان (Grounded Theory Strategy) چارمز (Charmaz, 2006) برای تحلیل و توسعه ی چارچوب نظری تحقیق استفاده گردید.

عدم ثبات مدیریت، چالش محیط کارآفرینی، سیاستگذاری منسجم، تمامیت دولت، نبود یک طرح خوب، عدم حمایت بودجه ای و قانونی، چالش های محیط کلان بین المللی و همکاری و هماهنگی بین سازمانی به عنوان مهمترین عوامل علی و زمینه ای موثر بر اجرای سیاست گردشگری سلامت در ایران معرفی گردید.

نتایج این مطالعه از طریق توسعه و ارایه ی چارچوب مفهومی که منجر به تقویت پیشینه ی مفهومی اجرایی سیاست گردشگری سلامت در کشورهای در حال توسعه و آسیایی می شود می تواند به حل چالشهای اجرایی سیاست گردشگری سلامت ایران کمک نماید.