رابطه بین توانمندسازی و چابکی نیروی انسانی در هیئت های ورزشی شهر اصفهان

هدف از تحقیق حاضر تعیین رابطه بین توانمندسازی و چابکی نیروی انسانی در هیات های ورزشی شهر اصفهان بود. تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی و با توجه به هدف تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری تحقیق تمامی کارکنان هیات های ورزشی شهرستان اصفهان (416 نفر) بودند که از این تعداد با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970) به روش نمونه گیری تصادفی ساده 201 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در تحقیق حاضر ابزار مورد استفاده برای جمع آوری داده ها دو پرسشنامه استاندارد توانمندسازی کارکنان اسپرتیزر (1995) و پرسشنامه چابکی نیروی انسانی دایر و شافر (1998) بود. روایی محتوایی و صوری ابزار تحقیق براساس مبانی نظری و با استفاده از نظر استادان و متخصصان در این زمینه لحاظ شد. پایایی پرسشنامه های توانمندسازی و چابکی نیروی انسانی با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 87/0 و 93/0 به دست آمد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (جداول، میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون کولموگروف اسمیرنوف، آزمون پیرسون و رگرسیون چندمتغیره) استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین توانمندسازی و چابکی نیروی انسانی وجود دارد. همچنین تمام مولفه های توانمندی (معنا داری، خودتعیینی، شایستگی و موثر بودن) پیش بین معنادار چابکی نیروی انسانی بودند. بنابراین می توان گفت با افزایش سطوح توانمندی کارکنان هیات های ورزشی شهرستان اصفهان می توان سطح چابکی آنان را افزایش داد.