مقایسه رضایت شغلی پرستاران در دو بیمارستان نیرو های مسلح شهر تهران در سال 1397

یکی از مسایل کلیدی مورد توجه بیمارستان های نظامی، ارزیابی وضعیت رضایت شغلی پرستاران نظامی است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه رضایت شغلی پرستاران در دو بیمارستان نیرو های مسلح انجام شد.

روش ها: 

این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 290 پرستار شاغل در دو بیمارستان نیروهای مسلح شهر تهران در سال 1397 انجام شد. داده ها با پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه رضایت شغلی اسمیت (Smith) به شیوه خودگزارش دهی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SSPS-22 تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: 

میانگین نمره رضایت شغلی پرستاران در بیمارستان های شماره 1 و شماره 2 به ترتیب 30/2 ± 233/5 و 40/7 ± 230/5 بود که تفاوت معنادار نبود. در زمینه ابعاد رضایت شغلی، پرستاران بیمارستان شماره 1 نمره بالاتری برای ابعاد «ماهیت کار» (0.03<p)، «حقوق» (0.001>P) و «ارتقاء» (0.02<p) نسبت به پرستاران بیمارستان شماره 2 داشتند. در مقابل، نمره ابعاد «همکاران» (0.004<p) و «سرپرستی» (0.001>P) در پرستاران بیمارستان شماره 2 به طور معناداری بیشتر از پرستاران بیمارستان شماره 1 بود.

نتیجه گیری: 

با توجه به این که در هر دو بیمارستان رضایت شغلی پرستاران در سطح متوسط بود، ضروری است که اقدامات لازم توسط مدیران و تصمیم گیرندگان جهت افزایش رضایت شغلی پرستاران در نظر گرفته شود.