نتایج و عوارض ترمیم اولیه زخم های جنگی در مجروحین ارجاع داده شده به بیمارستانی در تهران در سال 1396

در اکثر مطالعات، در نحوه مواجهه با زخم های جنگی پیشنهاد به دبریدمان و ترمیم تاخیری زخم شده و تاکیدی بر ترمیم اولیه زخم ها نبوده است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین نتایج و عوارض ترمیم اولیه زخم های جنگی در مجروحین ارجاعی به یکی از بیمارستان های تهران بود.

روش ها: 

در این مطالعه مقطعی، 102 بیمار مجروح جنگی با ترمیم اولیه زخم ها طی شش ماهه اول سال 1396 انتقال یافته به یکی از بیمارستان های تهران بررسی شدند. اطلاعات مربوط به خصوصیات زخم از نظر عامل ایجاد زخم، زمان ایجاد زخم تا ترمیم اولیه، طول زخم، عوارض ترمیم و نتایج حاصل از ترمیم اولیه در چک لیست ثبت شد.  

یافته ها: 

102 نفر مجروح جنگی؛ مرد با میانگین سنی 5/7 ±28/2 سال بودند. شایع ترین علت تروما در بین مجروحین، ترکش در 39 نفر (64/4%) بود. میانگین فاصله زمانی تا انتقال به بیمارستان منطقه 1/3±5/5 روز بود. شایع ترین عوارض بعد از ترمیم اولیه در کل آسیب های نواحی مختلف بدن، زخم اندام تحتانی 22 نفر (45/8%) با عوارض اکیموز بود. بین زمان بستن زخم و عوارض حاصل از ترمیم ارتباط معنی داری وجود نداشت.

نتیجه گیری:

 بر اساس نتایج، زمانی که زخم های جنگی آلودگی مشخصی ندارند، بستن اولیه زخم در ساعت های اولیه باعث نتیجه ترمیم مطلوب و کاهش عوارض در بین مجروحین می شود. با این وجود لازم است مسیولین طب نظامی با مدیریت و اقدامات مناسب در جهت ارتقای مراقبت های درمانی زخم های جنگی و ترمیم مطلوب و کاهش عوارض مجروحین توجه ویژه داشته باشند.