شناسایی و اولویت بندی موانع پاسخگویی در سازمان های ورزشی

با توجه به اهمیت موضوع پاسخگویی در سازمان های ورزشی، پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع و محدودیت های اجرای نظام پاسخگویی در سازمان های ورزشی و ارایه راهکار در قالب یک الگو انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع ترکیبی بود که در بخش کیفی از 25 نفر از استادان و خبرگان حوزه ورزش به صورت هدفمند نظرخواهی شد و 9 عامل شامل موانع قانونی، کارکردی، محیطی، فرهنگی، سازمانی، مدیریتی، فردی، رفتاری و ساختاری به عنوان موانع اجرای نظام پاسخگویی در سازمان های ورزشی شناسایی شد. در بخش کمی نیز، 211 نفر از مدیران و کارکنان وزارت ورزش و جوانان به روش نمونه گیری در دسترس، به پرسشنامه پژوهش پاسخ دادند. روایی پرسشنامه با استفاده از نظر استادان مدیریت ورزشی و خبرگان بررسی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 88/0 محاسبه شد. آزمون تحلیل عاملی اکتشافی نیز پرسشنامه محقق ساخته پژوهش حاضر را تایید کرد. آزمون تحلیل مسیر الگوی پیشنهادی پژوهش نشان داد که به جز موانع محیطی، تمامی متغیرهای شناسایی شده در پژوهش، اثر مثبت و معناداری بر موانع پاسخگویی سازمان های ورزشی می گذارند و در این بین نیز بیشترین میزان اثر مربوط به موانع کارکردی با 47 درصد است. با توجه به یافته های پژوهش حاضر به مسیولان و مدیران سازمان های ورزشی کشور پیشنهاد می شود برای رفع موانع شناسایی شده تلاش کنند تا اثربخشی سازمان های ورزشی بهبود یابد.