طراحی مدل فرکس ایرانی و تعیین آستانه مداخله و درمان پوکی استخوان بر اساس آن

هدف از انجام این پروژه بومی سازی الگوریتم ارزیابی احتمال 10-ساله شکستگی برای جمعیت ایرانی و توضیح نحوه مناسب استفاده از آن در بالین است.

احتمال 10-ساله اختصاصی سنی شکستگی های اساسی ناشی از پوکی استخوان، در زنان با شاخص توده بدنی معمولی و به منظور تعیین احتمال شکستگی در دو آستانه مداخله محاسبه گردید. اولین آستانه، برابر احتمال شکستگی اختصاصی-سنی در افراد با T-score معادل 5/2- در گردن فمور بود. رویکرد دوم، احتمال شکستگی اختصاصی-سنی معادل احتمال شکستگی در زنان باسابقه قبلی شکستگی و در غیاب تست سنجش تراکم استخوان بود. این آستانه ها بر اساس راهنماهای موجود  تعریف شدند. تاثیر تراکم معدنی استخوان بر مقادیر این آستانه ها نیز به طور جداگانه بررسی شد.

یافته ها: 

مشابه زنان باسابقه قبلی شکستگی، احتمال 10 ساله شکستگی اساسی ناشی از پوکی استخوان از 9/4% در 50 سالگی به 17% در 80 سالگی افزایش یافت. در صورت استفاده از T-score کمتر از 5/2 به عنوان معیار، احتمال شکستگی در زنان 50 ساله با توده استخوانی پایین دو برابر زنان هم سن ولی با توده استخوانی طبیعی و در غیاب عوامل خطر بود. در این گروه میزان افزایش نسبی احتمال شکستگی با افزایش سن کاهش یافت، و در سنین بالای 80 سال، داشتن T-score کمتر از 5/2 محافظت کننده بود..

نتیجه گیری:

 تعیین آستانه مداخله تنها بر اساس توده استخوانی، برای شناسایی زنان در معرض خطر شکستگی بخصوص در سنین بالا کمک کننده نیست. استفاده از احتمال شکستگی بر اساس "آستانه شکستگی" می تواند شناسایی این زنان را بهبود بخشد.