ارزیابی مولکولی اشریشیاکلی انتروهموراژیک عامل طغیان های ناشی از بیماری های منتقله از غذا

شایع ترین سویه اشریشیاکلی انتروهموراژیک، سروتیپ O157:H7 است که از مهم ترین پاتوژن های روده ای محسوب شده و عوارضی مانند کولیت هموراژیک، سندرم اورمی همولیتیک و نارسایی حاد کلیوی را ایجاد می کنند. این مطالعه به منظور ارزیابی اشریشیاکلی انتروهموراژیک ایجاد کننده طغیان های ناشی از بیماری های منتقله از غذا به روش مولکولی انجام شد.

این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 189 نمونه اسهال از 50 طغیان ارسال شده از مراکز بهداشتی درمانی برخی شهرستان های ایران طی فروردین لغایت شهریور 1397 انجام شد. همه جدایه های مشکوک از نظر تست های بیوشیمیایی مورد آزمایش قرار گرفتند. هویت جدایه ها به روش مولکولی PCR تایید گردید و با آزمون های حساسیت ضدمیکروبی ارزیابی شدند.

یافته ها:

 از 189 نمونه سوآپ مدفوع مورد مطالعه، 98 جدایه اشریشیاکلی بر اساس تست های فنوتیپی جداسازی گردید. بیشترین میزان طغیان در فصل تابستان رخ داده بود و میزان فراوانی پاتوتایپ اشریشیاکلی انتروهموراژیک 24 جدایه (24.5%) بود که 4 درصد آن non O157H7 تعیین شد. بیشترین مبتلایان بین سنین 1 تا 12 ساله بودند و بیشترین میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های کوتریموکسازول و کلرامفنیکل به ترتیب با فراوانی 80 درصد و 79 درصد مشاهده گردید.

نتیجه گیری: 

در این مطالعه بر اساس مقایسه با مطالعات قبلی افزایش اشریشیاکلی انتروهموراژیک و همچنین افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک های خانواده کلرامفنیکل و کوتریموکسازول و کارباپنم ها مشاهده شد. افزایش مقاومت به آنتی بیوتیک های ایمی پنم و مروپنم درمان سویه های مقاوم به بتالاکتامازها را با مشکل مواجه می کند.