شیوع موارد مشکوک به ابتلا سندرم ژیلبرت در استان گلستان (1393)

سندرم ژیلبرت اختلال ژنتیکی نسبتا شایع در متابولیسم بیلی روبین است. در این سندرم با وجود ساختار و عملکرد نرمال کبد، میزان آنزیم یوریدین دی فسفات گلوکورونوزیل ترانسفراز، کاهش یافته و در نتیجه بیلی روبین غیرکنژوگه سرم افزایش می یابد. سندرم ژیلبرت در 3 تا 10 درصد جمعیت ها دیده می شود. این مطالعه به منظور تعیین شیوع موارد مشکوک به ابتلا سندرم ژیلبرت استان گلستان انجام گردید.

این مطالعه توصیفی - تحلیلی بر روی 1664 از مراجعین به مراکز بهداشت روستایی و شهرستان های استان گلستان در محدوده سنی 18 تا 45 سال با آنزیم های کبدی نرمال طی سال 1393 انجام شد. براساس پراکندگی جمعیتی، به صورت ناشتا از این افراد خون تام تهیه شد. سپس بیلی روبین توتال آنها اندازه گیری گردید. برای افراد دارای بیلی روبین توتال بیشتر از 1.5 میلی گرم بر دسی لیتر، تک دوز خوراکی 600 میلی گرم ریفامپین به صورت ناشتا تجویز شد. افرادی که پس از مصرف ریفامپین بیلی روبین غیرمستقیم بالای 1.3 میلی گرم بر دسی لیتر داشتند؛ به عنوان افراد مشکوک به ابتلا سندرم ژیلبرت در نظر گرفته شدند.

یافته ها: 

شیوع موارد مشکوک به ابتلا سندرم ژیلبرت (97 نفر) در سطح استان گلستان 5.8% به دست آمد. سندرم ژیلبرت در مردان (10%) شایع تر از زنان (4.3%) بود (P<0.05). فراوانی سندرم ژیلبرت در قومیت سیستانی 5.4%، قومیت فارس 5.4% و در قومیت ترکمن 6.7% تعیین شد و این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. فراوانی سندرم ژیلبرت در هرسه قومیت در مردان بیشتر از زنان بود که نتایج در دو قومیت سیستانی و فارس معنی دار بود (P<0.05).

نتیجه گیری: 

موارد مشکوک به ابتلا سندرم ژیلبرت در مردان شایع تر از زنان بود و این شیوع در قومیت ترکمن بیشتر بود.