بررسی کفایت دیالیز در بیماران تحت درمان با همودیالیز در بیمارستان شهید بهشتی قروه

همودیالیز به عنوان بهبوددهنده ی کیفیت زندگی و کاهنده عوارض نارسایی کلیه، شایع ترین روش درمانی در بیماران کلیوی می باشد. عدم کفایت دیالیز نیز از مهم ترین علل تعیین کننده ناتوانی و مرگ ومیر در بیماران دیالیزی بوده و به علت نبود تصویر روشنی از سطح کفایت دیالیز، مطالعه حاضر با هدف تعیین کفایت دیالیز در بیماران تحت کفایت همودیالیز در بیمارستان شهید بهشتی قروه انجام گردید.

این پژوهش از نوع توصیفی_تحلیلی و به صورت مقطعی در سال 1398 انجام شد. تعداد نمونه ها، 41 بیمار تحت همودیالیز که بیش از سه ماه از شروع دیالیز آن ها گذشته و به روش سرشماری انتخاب شد. جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه دموگرافیک محقق ساخته انجام شد. کفایت دیالیز از طریق پارامترهای Kt/v و URR محاسبه گردید. درنهایت داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS 22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که حداقل و حداکثر شاخص KT/V به ترتیب 24/0 و 12/3، میانگین کل آن در بیماران 43/0±28/1 بود.میانگین URR کل بیماران 23/14±83/66، و کمترین درصد URR،60/12 و بیشترین آن 30/94 درصد بود. میانگین نیتروژن اوره خون قبل از دیالیز 23/0±63/273 و بعد از دیالیز 23/5±17/63 گزارش شد.بحث و

مطالعه حاضر نشان داد که بیش از نیمی از بیماران تحت همودیالیز دارای کفایت دیالیز مطلوب بوده؛ اما در 36 درصد بیماران کفایت دیالیز از کارآیی مناسب برخوردار نمی باشند؛ لذا اجرای مداخلاتی در جهت اصلاح مدت زمان دیالیز و جریان خون، نوع صافی و...به عنوان عوامل عمده تاثیرگذار ضرورت دارد.