پیش بینی تعلل ورزی رفتاری با توجه به ویژگی های شخصیتی و خودتنظیمی در افراد 20 تا 40 سال

تعلل ورزی نبود عملکرد خودتنظیمی و گرایش رفتاری در به تاخیر انداختن آنچه برای رسیدن به هدف است. در این راستا،  فرد با وجود آگاهی از پیامدهای ناخوشایند این به تعویق انداختن، شروع یا تکمیل کار را به تعویق انداخته و به صورت ناخودآگاه به این رویه ادامه داده، به صورت یک عادت یا صفت رفتاری درمی آید.. لذا این پژوهش با هدف پیش بینی تعلل ورزی رفتاری با توجه به ویژگی های شخصیتی و خودتنظیمی در افراد 20 تا 40 سال می باشد.

روش پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی می باشد. روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد و تعداد نمونه آماری 297 است. داده ها با  ابزار گردآوری که شامل : پرسشنامه تعلل ورزی سولومون و روثبلوم (1984)، خودتنظیمی گرتز و رویمر (2004)، وویژگی های شخصیتی 5 عاملی نیو (1976) می باشد،ارزیابی شدند.. ود رنهایت  برای تجزیه و تحلیل داده‎های گردآوری شده از رگرسیون چند گانه استفاده گردیده است.وداده ها با نرم افزار Spssنسخه 22 ارزیابی شدند

یافته ها نشان داد که میانگین نمرات افراد در دو بعد گشودگی تجربه و همسازی بیشتر از سه بعد دیگر ویژگی های شخصیتی است و از سوی دیگر، نتایج متغیر خودتنظیمی نشان داد میانگین نمرات افراد در دشواری در انجام رفتار بیش از عوامل دیگر  تاثیر معنادار دارد.

به طور کلی نتایج  نشان داد که که چهار بعد برونگرایی، همسازی، ثبات هیجانی، گشودگی تجربه، وظیفه مداری از ویژگی های شخصیتی و پنج بعد پاسخ های هیجانی، دشواری در انجام رفتار، دشواری در کنترل ، فقدان آگاهی و دسترسی محدود با خود تنظیمی ارتباط معناداری دارد.