آلودگی صوتی در محیط های شهری و تاثیر راهکارهای مدیریتی ترافیک بر محیط زیست شهری (مطالعه موردی: منطقه شش شهرداری تهران)

آلودگی صوتی یکی از مهم ترین آلاینده های محیط زیست در نواحی شهری است که کاهش آن به منظور بالا بردن سطح کیفی زندگی و کم کردن اثرات آن بر سلامت شهروندان، به عنوان یکی از معضلات زیست محیطی شهری بر همگان آشکار است. بزرگ ترین منبع آلودگی صوتی کلان شهری مانند تهران، ترافیک شهری و خودروها می باشند. منطقه شش شهر تهران آلوده ترین منطقه از لحاظ آلودگی صوتی است، لذا بزرگراه کردستان که با داشتن دیواره صوتی به طول 511 متر و مساحت 3066 متر مربع در حاشیه ی غربی تنها بزرگراه دارای دیواره صوتی در این منطقه است، به عنوان هدف مطالعه انتخاب شد.

مطالعات اجرایی و احداث دیواره صوتی این بزرگراه توسط اداره کل مهندسی و ایمنی ترافیک در سال 1390 و قبل از تغییر وضعیت تقاطع بزرگراه کردستان- شهید گمنام، از نوع هم سطح به غیر هم سطح انجام گرفت. لذا پس از ایجاد تغییر در تقاطع وضعیت ترافیکی بزرگراه دچار تغییراتی شده و در نتیجه وضعیت آلودگی صوتی منطقه نیز تغییر کرده است. در این مطالعه سعی شد علاوه بر بررسی کلی وضعیت آلودگی صوتی، نقشه های صوتی بزرگراه در وضعیت های مختلف، میزان تاثیرگذاری نوع تقاطع بر آلودگی صوتی مناطق مسکونی مجاور و نقش کاهنده ی دیواره صوتی با وجود تقاطع غیرهم سطح مدل سازی شود. جهت انجام این مطالعات نرم افزار مدلساز Sound plan، دستگاه صوت سنج و اطلاعات ترافیکی بزرگراه به کار رفته، موانع موجود از جمله ساختمان های اطراف بزرگراه، فضای سبز و غیره نیز توسط نرم افزار مدلساز پردازش شده و از نرم افزارهای Auto CAD و Arc GIS نیز در تعریف مدل استفاده شده است.

نقشه های مدلسازی شده پس از تهیه شدن در چهار دسته مورد مقایسه قرار گرفتند و دلیل افزایش و کاهش سطح صدا در هر وضعیت بیان گردید.

پس از مقایسات انجام گرفته مشخص شد که با حذف تقاطع هم سطح دارای چراغ ترافیکی علاوه بر کاهش سطح صدا در ارتفاع 7/1 متری، ترافیک وسایل نقلیه نیز روان تر شده و با توزیع ترازهای صوتی در ارتفاعات مختلف، به دلیل وجود سطوح شیب دار روزگذر و زیرگذر، در کل تمرکز آلودگی صوتی در ارتفاعات کمتر کاهش یافته است و عملکرد مثبت دیواره صوتی نیز اندکی کاهش یافته است و در پایان نیز راهکارهای مدیریتی محیط زیست جهت کنترل بیش تر آلودگی صوتی ارایه گردید.