توسعه راهکاری مکان مند برای مسیریابی بهینه خطوط BRT

روش های متفاوتی تاکنون برای تعیین امتداد یا مسیریابی در سیستم های حمل ونقل عمومی طراحی و ارایه شده اند. مساله مسیریابی برای سیستم های حمل ونقل عمومی شهری به صورت تعیین محل یا موقعیت بهینه ایستگاه ها و امتداد مسیر در یک شهر تعریف می شود.

طراحان در حل این مسایل با گستره ی بزرگی از انواع معیارها مواجه هستند که در این میان معیارهای هزینه، زمان و پوشش  از مهم ترین آن ها می باشند. در این مقاله بهینه سازی مسیریابی در منطقه ای از شهر تهران صورت گرفت که تعداد 9 خط اتوبوس از درون آن تردد می کند. در این تحقیق جهت بهینه نمودن خطوط، مبدا و مقصد هر خط بدون تغییر در نظر گرفته شد و مسیرهای اتصالی بین آن ها  مورد بهینه سازی قرا گرفت. برای انجام این عمل از 8 فاکتور (ظرفیت جاده (سطح سرویس راه LOS[1])، کاربری اراضی، وضعیت روسازی، عرض خط عبور، اجزا سطح مقطع راه، حوزه های تراکم جمعیت و طول هر لبه (ARC)) انتخاب شد. بر اساس اهمیت هر فاکتور در مسیریابی وزنی به آن ها داده شد. پس از اجرای الگوریتم دایجسترا مسیر 5 خط اتوبوس تغییر یافت. تغییر مسیر خطوط خود باعث نیاز به مکان یابی ایستگاه های جدید گشت.

پس از تعیین معیارهای مکان یابی و ایجاد لایه های دخیل، 16 ایستگاه جدید مکان یابی گردید. سپس به توسعه مسیرهای پیشنهادی بین ایستگاه های مکان یابی شده پرداخته شد.

یکی از مهم ترین جنبه های نوآوری این پژوهش این است که با استفاده از توانمندی های GIS بتوان راهکارهایی نوین برای مکان مندی و مسیریابی بهینه خطوط BRT ارایه کرد.