تاثیر تمرین استقامتی بر محتوای پروتئین های میوستاتین و SMAD2/3 در بافت بطن چپ عضله ی قلب موش های صحرایی دیابتی نوع یک

مسیر میوستاتین/SMAD یکی از مسیرهای مهم تنظیم کننده آتروفی سلول های عضلانی قلب است. دیابت می تواند در این مسیر اختلال ایجاد کند؛ بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر، تاثیر شش هفته تمرین استقامتی بر میزان پروتئین های میوستاتین و SMAD2/3 در بافت بطن چپ عضله ی قلب موش های صحرایی دیابتی نوع یک است.

روش ها: 

در این مطالعه، 12 سر موش صحرایی نر 2 ماهه نر از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 20±300 گرم انتخاب ‏شدند. پس از القاء دیابت از طریق محلول استرپتوزوتوسین، به روش تصادفی به 2 گروه، تمرین استقامتی دیابتی (6 سر) و کنترل دیابتی (6 سر) تقسیم ‏شدند؛ گروه های تمرینی 4 روز در هفته به‏ مدت 6 هفته برنامه تمرینی را شامل 32 دقیقه تمرین استقامتی با شدتی حدود 50 تا 70 درصد حداکثر سرعت انجام دادند؛ برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ی 23 و آزمون آماری t-مستقل استفاده‏ شد. سطح معنی داری، 05/0p≤ در نظر گرفته شد.

یافته ها:

 تمرین استقامتی منجر به کاهش معنی داری در محتوای پروتئین های میوستاتین (024/0=P) و SMAD2/3 (001/0=P) بین گروه های تمرین و کنترل در بافت عضله قلبی شد.

نتیجه گیری: 

می توان گفت تمرین استقامتی با کاهش محتوای پروتئین های میوستاتین و SMAD2/3 در بطن چپ قلبی به احتمال توانسته است از آتروفی قلبی در آزمودنی های دیابتی نوع یک جلوگیری کند. این کاهش می تواند منجر به هیپرتروفی فیزیولوژیک قلبی شود.