اثر هم افزایی تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مکمل کورکومین بر بیان ژن Bax و Bcl-2 در عضله ی نعلی رتهای نر دیابتی

عدم تعادل عوامل آپوپتوزی نقش مهمی در بیماری زایی دیابت دارد. با توجه به نقش مکمل کورکومین و تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر این عوامل، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته اجرا HIIT به همراه مکمل یاری کورکومین بر بیان ژنBax  و Bcl-2 در عضله ی نعلی رت های نر دیابتی بود.

روش ها: 

پژوهش حاضر از نوع تجربی بود. در این مطالعه 30 سر رت نر نژاد ویستار به یک گروه کنترل سالم (NC)، و چهار گروه دیابتی: کنترل(DC)، مکمل (SDC)، تمرین تناوبی شدید (DHIIT) و مکمل تمرین تناوبی شدید (SDHIIT) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی پنج روز در هفته به مدت چهار هفته اجرا شد که شامل پنج تا هفت تناوب دو دقیقه ای با شدت80  تا 90 درصد حداکثر توان تا واماندگی و بازیافت یک دقیقه ای با شدت 30 درصد حداکثر توان تا واماندگی بود. هم زمان روزانه گاواژ کورکومین به میزان mg/kg 100 انجام شد. میزان بیان ژنBax  و Bcl-2 به روش qReal-TimePCR اندازه گیری و تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس دوطرفه در سطح معناداری 05/0≥p انجام شد.

یافته ها:

 بیان ژن Bcl-2 در گروه های DHIIT و SDHIIT نسبت به گروه DC افزایش معناداری داشت (000/0=P). همچنین کاهش معنادار بیان ژن Bax در گروه های DHIIT و SDHIIT نسبت به گروه DC مشاهده شد (000/0=P). بین دو گروه DHIIT و SDHIIT در بیان ژن Bcl-2 (000/0=P) و Bax (013/0=P) تفاوت معناداری وجود داشت.

نتیجه گیری: 

به نظر می رسد که اجرا HIIT به همراه مکمل یاری کورکومین در بهبود تعادل عوامل آپوپتوزی از هر یک از این مداخلات به تنهایی، موثرتر است.