فاکتورهای موثر برکنترل ضعیف قند خون در بیماران دیابتی ایرانی

هدف :

بر اساس پیش بینی سازمان بهداشت جهانی شیوع دیابت نوع 2 در جهان و کشور ما تا سال 2030 به شدت رو به افزایش خواهد بود. از آن جا که بهبود کنترل قند خون موجب تاخیر در شروع و پیشرفت عوارض دیابت می شود، شناخت فاکتورهای مرتبط با آن کلیدی برای درمان موثر این بیماران است. لذا این مطالعه به منظور تعیین فاکتورهای پیش بینی کننده کنترل ضعیف قند خون انجام گردید.

مطالعه از نوع مقطعی بود که بر روی 388 بیمار دیابتی در سال 1398  انجام پذیرفت. جهت تعیین شاخص کنترل قند خون از میانگین هموگلوبین گلیکوزیله استفاده شد. 7درصد< Hb A1c  به عنوان کنترل ضعیف قند خون تعریف شد. معیارهای خروج از مطالعه موارد زیر بودند: خانم های باردار، مصرف کورتون و داروهای سایتوتوکسیک، بدخیمی شناخته شده، هموگلوبینوپاتی و آنمی، اورمی، دیابت ثانویه، سابقه خونریزی گوارشی، تزریق خون و یا جراحی  در سه ماه اخیر. تمام بیماران مبتلا به دیابت نوع دو که معیارهای خروج از مطالعه را نداشتند وارد مطالعه گردیدند.

میانگینHb A1c  46/1±044/8 درصد بود و 74 درصد بیماران کنترل ضعیف قند خون داشتند. 44 درصد توده بدنی بالای 30 و 89 درصد چاقی شکمی داشتند. بین کنترل ضعیف قند خون با جنس، نوع درمان و طول مدت دیابت رابطه معنی دار بود. زنان، افراد تحت درمان با انسولین تزریقی و یا طول مدت دیابت کم تر از 5 سال کنترل مطلوب تری داشتند.

طبق مطالعه ما طول مدت دیابت و نوع درمان دارویی دیابت به طور مستقل، فاکتورهای موثر بر کنترل ضعیف  قند خون هستند.