مطالعه جامعه شناختی تعاملات نشاط بخش در شهر مشهد (یک مطالعه ترکیبی)

هدف از پژوهش حاضر توصیف شیوه های بهره گیری از تعاملات نشاط بخشی و سنخ بندی آن بوده است. این پژوهش در گام، کیفی (مطالعه موردی جمعی)،گام کمی (پیمایش از نوع توصیف) و روش درون یابی نقطه ای (تحلیل فضایی) از نمونه گیری هدفمند نوعی، تصادفی ساده متناسب با حجم هر منطقه شهری و نمونه گیری مکانی و منطقه ای بهره برده است. جمع آوری یافته ها بر تحلیل تماتیک،توصیف آماری، و تحلیل فضایی و خوشه بندی بوده؛ و از مصاحبه نیمه عمیق، پرسشنامه محقق ساخته و ترسیم نقشه های شهری استفاده شده است. قلمرو پژوهش مناطق شهری 13 گانه مشهددر سال 1397 بوده است. واحد مشاهده افراد، در رویه کمیخانوار و در سطح تحلیل فضایی بلوک های شهری بوده است. میزان آلفای تحقیق برابر با (80/0) بدست آمده است. بر اساس یافته های کیفی، تعاملات نشاط بخش در دو سر طیف نشاط دهندگی (تیپ گرم و سرد) و نشاط گیرندگی (دریافت کننده نشاط) تعریف شده اند. مهم ترین مقوله های کیفی، نمایشی کردن موقعیت رفتاری و بیانی، شالوده شکنی موقعیت های بیانی و رفتاری،نفوذ اجتماعی، نوع دوستی، دیگرخواهی، درون نگری همدلانه، کسب آرامش و کاهش تنش روزمره بوده است. نتایج کمی و تحلیل فضایی این است که تیپ گرم معطوف به شور و شعف بسیار پایین تر از حد متوسط وتیپ سرد معطوف به حس خوب در حد متوسط رو به بالا بوده است. در نهایت میزان نشاط بخشی در بین مناطق (1، 2، 4 و 5) کمتر از حد متوسط و در مناطق (3، 6، 7، 8، 9، 10، 11، 12 و ثامن) متوسط رو به بالا بوده است.